Szymon Orlikowski

Szymon Orlikowski
	starszy posterunkowy
Data i miejsce urodzenia	1888 ; Klwów
Data i miejsce śmierci	1940 ; Twer
	Przebieg służby
Formacja	Policja Państwowa
Jednostki	XVII Komisariat
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Szymon Orlikowski (ur. 1888 we Klwowie, zm. 1940 w Kalininie) – starszy posterunkowy Policji Państwowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1888 w Klwowie, w ówczesnym powiecie opoczyńskim guberni radomskiej, w rodzinie Stanisława i Józefy z Matuszewskich.

W okresie I wojny światowej w armii carskiej, później w II Korpusie Polskim w Rosji. W 1918 roku więziony w Moskwie. Od 3 stycznia 1919 roku w Straży Kolejowej w Warszawie, od 7 lutego 1919 roku w Policji Komunalnej, później w Policji Państwowej. We wrześniu 1939 roku służył w XVII Komisariacie m.st. Warszawy. Mieszkał w Koziej Górce^[1].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje. Symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie^[2].

Był mężem Genowefy z Nowakowskich (1897–1990)^[2].

Postanowieniem nr 112-52-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (15 czerwca 1932)^[4]
Krzyż Walecznych^[1]
Brązowy Krzyż Zasługi
Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
Odznaka pamiątkowa II Korpusu Polskiego (Krzyż Kaniowski)
Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych^[1]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-03-26]..
↑ ^a ^b Szymon Orlikowski 1888–1940 [online], BillionGraves [dostęp 2021-06-17] (pol.).
↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
↑ M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom I, Warszawa 2005, str. 645. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)].. ISBN 83-89474-06-9

[p1-1] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-03-26]..

[:0-2] Szymon Orlikowski 1888–1940 [online], BillionGraves [dostęp 2021-06-17] (pol.).

[awanse-3] Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.

[4] M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[1]

[2]

[3]

[4]