Tadeusz Smolnicki (policjant)
komisarz Policji Państwowej | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Formacja | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Tadeusz Józef Leopold Smolnicki (ur. 7 kwietnia 1894 we Lwowie, zm. 1940 w Kalininie) – komisarz Policji Państwowej, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Antoniego i Leonii z Wanczarowskich. Ukończył gimnazjum we Lwowie i uzyskał absolutorium na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza. Od 1912 roku członek Drużyny Sokoła Macierzy we Lwowie, później w Legionie Wschodnim. Od 12 października 1912 roku żołnierz Legionów Polskich, posługiwał się pseudonimem Tadeusz Sas. W latach 1918–1920 pracował w Czerwonym Krzyżu w Skałacie. Od 20 stycznia 1920 roku w Policji Państwowej. Służył w województwie wołyńskim, 3 sierpnia 1932 roku przeniesiony do Komendy Głównej, kierownik referatu spraw przeciwpaństwowych w Centrali Śłużby Śledczej. W 1935 roku w Urzędzie Śledczym w Łodzi. Od 1937 roku do września 1939 roku w Urzędzie Śledczym m.st. Warszawy.
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje.
Awans pośmiertny i upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
4 października 2007 roku Tadeusz Smolnicki został pośmiertnie awansowany na stopień nadkomisarza Policji Państwowej[1][2][3].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Medal Niepodległości – 21 kwietnia 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka Honorowa „Orlęta”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-04-09]
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 127. [dostęp 2015-12-21]. (pol.).
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, str. 830. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9
- Żołnierze Niepodległości : Smolnicki Tadeusz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-03-29].
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Komisarze Policji Państwowej
- Ludzie związani z Warszawą
- Ludzie związani ze Skałatem
- Członkowie Towarzystwa „Sokół”
- Żołnierze Legionów Polskich 1914–1918
- Funkcjonariusze Policji Państwowej zamordowani w Kalininie
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni odznaką pamiątkową „Orlęta”
- Urodzeni w 1894
- Zmarli w 1940
- Żołnierze Legionu Wschodniego
- Ludzie urodzeni we Lwowie