Teresa Mroczko

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teresa Mroczko
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

2 marca 1932
Warszawa

Data i miejsce śmierci

11 września 1990
Warszawa

Doktor habilitowana nauk humanistycznych
Specjalność: historia sztuki średniowiecznej
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1965

Habilitacja

1977

Nauczycielka akademicka
Uczelnia

Instytut Historii Sztuki UW

Grób Teresy Mroczko na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Teresa Józefa Mroczko (ur. 2 marca 1932 w Warszawie, zm. 11 września 1990 tamże[1]) – polska historyczka sztuki, badaczka sztuki średniowiecznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1944 ukończyła szkołę powszechną w ramach tajnego nauczania. Była członkiem Szarych Szeregów. W 1948 ukończyła Gimnazjum im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie, następnie rozpoczęła naukę w Liceum Sztuk Artystycznych w Warszawie, a w 1950 studia z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończyła w 1955[1].

Po studiach rozpoczęła pracę na macierzystej uczelni, w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1965 obroniła pracę doktorską Studia nad Apokalipsą wrocławską napisaną pod kierunkiem Michała Walickiego. W kolejnych latach zajmowała się sztuką romańską w Polsce, a także jej związkami ze sztuką włoską, w szczególności architekturą i rzeźbą Kościoła Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Czerwińsku nad Wisłą[2]. Była także autorką zeszytu Dawny powiat chełmiński (1976) oraz współautorką zeszytu Płońsk i okolice (1979) w serii Katalog Zabytków Sztuki w Polsce. W 1977 otrzymała stopień doktor habilitowanej na podstawie pracy Architektura gotycka na ziemi chełmińskiej[1].

Od 1 października 1980 była zatrudniona w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, gdzie zorganizowała i do 1986 kierowała Pracownią Sztuki Średniowiecznej. Podjęła wówczas badania nad architekturą gotycką na Pomorzu. Równocześnie w latach 1981–1987 prowadziła w Instytucie Historii Sztuki UW seminarium magisterskie i wykłady monograficzne[1]. Była współredaktorką tomów Architektura gotycka w Polsce, wydanych już po jej śmierci w 1995 w serii Dzieje sztuki polskiej[3].

W 1988 Rada Naukowa IS PAN wystąpiła z wnioskiem o nadanie jej tytułu profesor nadzwyczajnej, czego jednak nie doczekała[1]. Była jednym z wybitnych uczonych swojego pokolenia w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk[4]. Jej dorobek naukowy jest dostępny m.in. w zasobach biblioteki Uniwersytetu w Heidelbergu[5][6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Była córką Józefa Mroczki i Marii z d. Kuleszyńskiej[7][8]. Jej ojciec był oficerem WIG-u – topografem wojskowym – matka polonistką[1][9]. Jej starszą siostrą była Krystyna Kubicka[10], żona Leszka Kubickiego[11].

Miejsce pochówku[edytuj | edytuj kod]

Pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A10-6-17)[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk 1949–1999. Edward Krasiński (red. nauk.). Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2000, s. 297–299. ISBN 83-85938-18-4. (biogram autorstwa Tadeusza Jurkowlańca).
  2. ↑ Teresa Mroczko: Czerwińsk romański. ksiegarniaorientalna.pl. [dostęp 2024-03-19].
  3. ↑ Architektura gotycka w Polsce, t. 1. Teresa Mroczko, Marian Arszyński (red.). Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1995, s. 1–172, seria: Dzieje sztuki polskiej, t. 2. ISBN 83-85938-41-9.
  4. ↑ Historia IS PAN. ispan.pl. [dostęp 2024-03-10].
  5. ↑ Suche – Universität Heidelberg. ub.uni-heidelberg.de. [dostęp 2024-03-09]. (niem.).
  6. ↑ Heidelberger historische Bestände-digital. digi.ub.uni-heidelberg.de. [dostęp 2024-03-18]. (niem.).
  7. ↑ Wojciech Kuleszyński, Adam Malicki: Kuleszyńscy herbu Ślepowron i ich koligacje w XIX wieku. Włoszczowa: Kontur, 2023, s. 29. ISBN 978-83-65334-75-6.
  8. ↑ Fundacja Pamięci im. Rossy Bailly. szukajwarchiwach.gov.pl. [dostęp 2023-09-08].
  9. ↑ U geografów wojskowych na Filtrowej. ochocianie.pl, 20 czerwca 2020. [dostęp 2023-09-08].
  10. ↑ Wiesław Czajka: Warszawskie groby oficerów służby wojskowo-geograficznej II Rzeczypospolitej. Warszawa: Wiadomości Służby Geograficznej, 2023, s. 14. ISBN 978-83-63423-90-2.
  11. ↑ Krystyna Kubicka. nekrologi.wyborcza.pl, 9 marca 2017. [dostęp 2024-03-24].
  12. ↑ Cmentarz Wojskowy, kwatera A 10, rząd 6, grób 17. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2023-07-31].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teresa_Mroczko&oldid=73335901”