Tulibowo
52°39′46″N 19°12′29″E/52,662778 19,208056| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
200[2] |
| Strefa numeracyjna |
54 |
| Kod pocztowy |
87-610[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CLI |
| SIMC |
0862492 |
Położenie na mapie gminy Dobrzyń nad Wisłą  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lipnowskiego  | |
| 52°39′46″N 19°12′29″E/52,662778 19,208056[1]
| |
Tulibowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą.
Miejscowość leży nad rzeką Wisła. Znajduje się w niej dwór z I połowy XX wieku, wozownia oraz murowany spichlerz[4].
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 200 mieszkańców[2]. Jest czternastą co do wielkości miejscowością gminy Dobrzyń nad Wisłą.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1371 Kazimierz III (książę szczeciński) nadał tereny wsi Tulibowo Stanisławowi z Nowego Miasta Korczyna[5].
Według regestru poborowego z 1564 wieś była własnością Tolibowskiego[4][6].
W 1800 Tulibowo zostało kupione przez Ignacego Duczymińskiego. Po jego śmierci 7 marca 1823 Tulibowo otrzymała jego córka Róża[7]. Niemniej zgodnie z wykazem z 1825 Tulibowo liczące 20 domów należało do Karola Duczymińskiego[8][9]. Majątek w Tulibowie był źle zarządzany i w 1854 został wystawiony na licytację, w efekcie której nowym właścicielem został Ludwik Śniechowski[7].
Właścicielką Tulibowa do 1898 była Aniela Miączyńska z domu Gniazdowska, żona Władysława hrabiego Miączyńskiego[10]. W 1889 majątek Tulibowo liczący wtedy 20 włók kupił Stefan Gościcki z Reczewa[11][12]. W rękach rodziny Gościckich majątek w Tulibowie, razem z majątkami w Glewie i Grochowalsku, znajdował się do 1939, kiedy to Julian Gościcki - syn Stefana Gościckiego, zginął w bitwie nad Bzurą. Po wybuchu II wojny światowej tereny Tulibowa zostały administracyjnie wcielone do III Rzeszy[13]. Po wojnie w 1945 majątek został rozparcelowany.
Według spisu powszechnego z 1921 w Tulibowie wymienionym jako folwark w gminie Oleszno było 9 budynków i 138 mieszkańców. Z kolei we wsi Tulibówka były 3 budynki i 23 mieszkańców. Wszyscy mieszkańcy deklarowali się jako Polacy wyznania rzymskokatolickiego[14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 141509
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1313 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Tulibowo [online], Polskie Zabytki [dostęp 2016-07-14].
- ↑ Codex diplomaticus Poloniae. T. 2, pars 2., 1852, s. 752-754.
- ↑ Tulibowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 614.
- ↑ a b Gałkowski ↓, s. 59.
- ↑ Gawarecki ↓, s. 153.
- ↑ Janusz Stankiewicz, Janusz Stankiewicz. Genealogia, przodkowie, badania genealogiczne, forum dyskusyjne [online], www.stankiewicze.com [dostęp 2016-07-14].
- ↑ Gałkowski ↓, s. 70.
- ↑ Echa Płockie i Łomżyńskie, wyd. 27, Płock 1898.
- ↑ Szlachta województwa płockiego [online] [dostęp 2016-07-14] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-01].
- ↑ Grochowalsk [online] [dostęp 2016-07-14].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej ↓, s. 64.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wincenty Hipolit Gawarecki: Opis topograficzno - historyczny Ziemi Dobrzyńskiéy. Wyd. Nakł. Karola Kuliga. Płock 1825.
- Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 1 : m.st. Warszawa : Województwo warszawskie. Wyd. Główny Urząd Statystyczny. Warszawa 1925.
- Piotr Gałkowski: Genealogia ziemiaństwa ziemi dobrzyńskiej XIX - XX wieku. Wyd. Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej w Rypinie. Rypin 1997.
- Siedziba gminy: Dobrzyń nad Wisłą
