Ulica Ślusarska w Poznaniu
| Stare Miasto | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Długość |
135 m |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′27,8″N 16°56′09,6″E/52,407719 16,935997
| |
Ulica Ślusarska – ulica znajdująca się w Poznaniu na Starym Mieście, na osiedlu Stare Miasto. Swój bieg zaczyna przy Placu Kolegiackim, następnie przecina ulice Wodną, Woźną i kończy się na skrzyżowaniu z Wielką.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nazwa pochodzi od ślusarzy, którzy zamieszkiwali, kiedyś tę ulicę. Według zapisów historyka Artura Kronthala, zabudowa traktu została doszczętnie zniszczona podczas pożaru miasta w 1803. Ocalał wówczas jedynie dom pod numerem piątym, co upamiętnia obraz Matki Bożej na elewacji. Ponownego zniszczenia dokonały działania bitwy o Poznań w 1945, w związku z czym obecna zabudowa jest w dużej powojenna, rekonstruowana. Zabudowa przedwojenna zachowała się między ulicami Wielką i Placem Kolegiackim, głównie po stronie wschodniej[1].
Legenda[edytuj | edytuj kod]
Podczas wielkiego pożaru z 1803 ogień przeniósł się m.in. na budynki przy ulicy Ślusarskiej. Ocalał jeden dom pod numerem 5. Mieszkańców uratowała gorliwa modlitwa, którą sprowadzili obfity deszcz. Rodzina w podzięce za to wydarzenie umieściła na fasadzie swojego domu czerwoną latarnię, a kolejni właściciele mieli obowiązek palić w niej światło dniem i nocą[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- cmentarzysko na ul. Wodnej w Poznaniu – na skrzyżowaniu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Część II, Wydawnictwo Kwartet, Poznań, 2006, s. 91, ISBN 83-60069-25-5
- ↑ Jacek Y. Łuczak: Spacerownik Poznański. Warszawa: Agora, 2010, s. 46. ISBN 978-83-268-0055-9.
