Usznia
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Powierzchnia |
1,568 km² |
Wysokość |
264 m n.p.m. |
Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
Nr kierunkowy |
+380 3265 |
Kod pocztowy |
80713 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
49°53′37″N 24°55′00″E/49,893611 24,916667 |
Usznia (ukr. Ушня) – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie złoczowskim na Ukrainie. Miejscowość liczy 482 mieszkańców. Samorząd stanowi Rada Wsi Sasów.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie złoczowskim województwa tarnopolskiego.
W latach 1943-1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA próbowali zaatakować wieś, ale silna samoobrona polska, wspierana przez AK, skutecznie odpierała napady. W maju 1944 Gestapo na podstawie donosu, który złożyła Ukraińska Policja Pomocnicza, aresztowało i rozstrzelało 19 Polaków[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich: Usznia to wieś w powiecie złoczowskim, położona 10 km na północ od Złoczowa. Na północy od wsi leży Olesko, na zachodzie Czeremosznia, na południowym-wschodzie Sassów. Przez południową część obszaru przepływa Bug.
Ludność[edytuj | edytuj kod]
W latach 1880–1902 w gminie ludność wyznania rzym. kat. stanowiła 1170 osób, gr. kat. 411, izrael. 96; 1398 Polaków, 279 Rusinów. Parafia rzym. kat. znajduje się w Białym Kamieniu, gr. kat. w Sasowie. We wsi jest cerkiew drewniana, szkoła etat. 1-klasowa od r. 1847 z językiem wykładowym polskim[2].
Znane osoby związane z miejscowością[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Henryk Komański , Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 512, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich t. XII. Warszawa: 1880–1902, s. 855.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Usznia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 855 .