Władimir Koblikow

Władimir Koblikow
Владимир Николаевич Кобликов
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1905 ; Ugłowka
Data i miejsce śmierci	2 lipca 1971 ; Moskwa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Czerwona; ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego
Jednostki	49 eskadra lotnictwa bombowego; 30 eskadra szybkich bombowców
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia

Władimir Nikołajewicz Koblikow, ros. Владимир Николаевич Кобликов (ur. 19 czerwca 1905 w Ugłowce, zm. 2 lipca 1971 w Moskwie) – Rosjanin, inżynier, generał broni (ros.: генерал-полковник) służby inżynieryjno-technicznej Armii Radzieckiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 czerwca 1905 w Ugłowce, w obwodzie nowogrodzkim. W 1936 roku ukończył Leningradzki Instytut Floty Cywilnej i został inżynierem lotnictwa, 17 listopada 1936 został powołany do armii i wyznaczony inżynierem 49 eskadry lotnictwa bombowego. 15 czerwca 1938 został starszym inżynierem 30 eskadry szybkich bombowców 2 Brygady Lotniczej Specjalnego Przeznaczenia, 15 listopada 1938 otrzymał stopień inżyniera wojskowego III rangi, a 17 lutego inżyniera wojskowego II rangi. Od grudnia 1939 do marca 1940 uczestniczył w wojnie zimowej z Finlandią. 12 października 1941 awansowano go na inżyniera wojskowego I rangi.

W 1942 roku został głównym inżynierem - szefem służby inżynieryjno-lotniczej 6 Armii Lotniczej ZSRR. 11 maja 1944 został mianowany generałem majorem służby inżynieryjno-lotniczej.

W listopadzie 1944 roku został oddelegowany do Wojska Polskiego. W stopniu generała brygady pełnił służbę na stanowisku głównego inżyniera - zastępcy dowódcy Lotnictwa Frontu Polskiego do spraw eksploatacji. 11 maja 1946 powrócił do ZSRR.

W latach 1946–1949 był pierwszym zastępcą komendanta Państwowego Instytutu Badawczego Sił Powietrznych w bazie lotniczej Czkałowsk k. Szczołkowa, a w latach 1950–1953 - kierownikiem Fakultetu Inżynieryjnego Wojskowej Akademii Inżynierii Lotniczej. Szef Inżynierii Lotniczej Sił Powietrznych.

Zmarł 2 lipca 1971 w Moskwie. Został pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Lenina (ZSRR)
Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR, trzykrotnie)
Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR, dwukrotnie)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
Order Krzyża Grunwaldu III klasy (11 maja 1945)^[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ КОБЛИКОВ Владимир Николаевич (1905–1971) [online], Сайт №2, 4 maja 2016 [dostęp 2023-07-13] (ros.).
↑ M.P. z 1945 r. nr 6, poz. 26 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą” - wymieniony jako gen. bryg. Koblikow Włodzimierz.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Edward JanE.J. Nalepa Edward JanE.J., Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943–1968, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 83-11-08353-3, OCLC 830273795 .
Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998.
Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Dom Wydawniczy „Bellona” i Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, Warszawa-Poznań 2003, ISBN 83-11-09587-6, ISBN 83-902541-3-1.
Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, t. 2, Toruń 2010.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

85 ЛЕТ СЛАВНОГО ПУТИ [online], ahtubinsk.ru [zarchiwizowane z adresu 2015-04-19] .

[1] КОБЛИКОВ Владимир Николаевич (1905–1971) [online], Сайт №2, 4 maja 2016 [dostęp 2023-07-13] (ros.).

[2] M.P. z 1945 r. nr 6, poz. 26 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą” - wymieniony jako gen. bryg. Koblikow Włodzimierz.

[1]

[2]