Władysław Orłowski (1922–1989)
| Data i miejsce urodzenia |
27 czerwca 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 stycznia 1989 |
| Odznaczenia | |
  
| |
Władysław Orłowski (ur. 27 czerwca 1922 w Warszawie, zm. 5 stycznia 1989 w Łodzi) – polski prozaik, autor sztuk scenicznych i publicysta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1934 uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi[1]. W 1940 roku został wysiedlony z Łodzi. Po roku 1940 działał w Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim. W latach 1944–1945 był jeńcem w stalagu.
Po wojnie w latach 1945–1958 był redaktorem prasy łódzkiej, związanym z „Dziennikiem Łódzkim” i „Expressem Ilustrowanym”. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego[2]. W latach W latach 1959-1961 był redaktorem naczelnym i dyrektorem Łódzkiego Ośrodka Telewizyjnego[2], zaś w latach 1962–1987 był naczelnym redaktorem Wytwórni Filmów Oświatowych. W 1970 roku uzyskał stopień doktora w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk za rozprawę Podstawowa problematyka adaptacji filmowych i telewizyjnych tekstów literackich na wybranych przykładach[2].
Debiutował w 1961 roku jako autor sztuki scenicznej Sprawiedliwość w Kioto[2].
Pochowany na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi (kw. 27, rz. 1, grób 103)[3].
Twórczość wybrana[edytuj | edytuj kod]
- Z książki na ekran
- Cudza miłość, cudze cierpienie
- Idę razem z wami
- Urodzinowy wieczór
- Dynastia bez herbu
- Niezwykłe przygody Józefiny
- Wołanie z pustej przestrzeni
- Odłamki
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 1963: nagroda zespołowa III stopnia Ministra Obrony Narodowej
- 1968: Nagroda Miasta Łodzi w dziedzinie upowszechnienia kultury (wraz z Jerzym Niteckim, Romanem Sykałą, Tadeuszem Szewerą i Markiem Wawrzkiewiczem – zespół odpowiedzialny za opracowanie i zrealizowanie widowiska Idąc tysiącleciem, widowiska plenerowego Ballada partyzancka oraz widowiska Dni, które wstrząsnęły światem)[4][5].
- 1987: Nagroda Miasta Łodzi za twórczość literacką i działalność społeczną w rozwoju kultury teatralnej i filmowej[5]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1955),
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1961),
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1967),
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1974)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan, Współcześni polscy pisarze i badacze literatury, t. 6, N - P, 1999, s. 169-170 [dostęp 2023-12-17].
- ↑ a b c d 2.2.1. Dyrektorzy (redaktorzy naczelni), [w:] Agnieszka Barczyk, Kulturotwórcza rola TVP Łódź na przykładzie programów Piotra Słowikowskiego, Łódź 2016, s. 81-87.
- ↑ Ireneusz Kampinowski, Szlakiem pamięci, wyd. 5, 2022, s. 23.
- ↑ Nagrody Miasta Łodzi. „Dziennik Łódzki”. Rok VXIII, Nr 16 (6561), s. 4, Piątek, 19 stycznia 1968. Zob. wersję zdygitalizowaną w Bibliotece Cyfrowej „Regionalia Ziemi Łódzkiej”: Dziennik Łódzki. 1968-01-19 R. 23 nr 16.
- ↑ a b Nagrody Miasta Łodzi. Biuletyn informacji publicznej - BIP ŁÓDŹ (bip.uml.lodz.pl). [dostęp 2022-08-26].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939–1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
- Żołnierze Armii Krajowej
- Powstańcy warszawscy
- Polscy pisarze współcześni
- Polscy prozaicy
- Ludzie kultury związani z Łodzią
- Urodzeni w 1922
- Zmarli w 1989
- Laureaci Nagrody Miasta Łodzi
- Pochowani na cmentarzu Doły w Łodzi
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Honorową Odznaką Miasta Łodzi
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”
- Ludzie związani z TVP
- Dziennikarze związani z Łodzią