Wacław Dąbrowski (oficer)

Wacław Dąbrowski
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1899 ; Tarnów
Data i miejsce śmierci	9 czerwca 1920 ; pod Wernychorodka
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie na Wschodzie; Wojsko Polskie
Jednostki	1 pułk ułanów; 14 pułk ułanów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Wacław Dąbrowski (ur. 14 kwietnia 1899 w Tarnowie, zm. 9 czerwca 1920 pod Wernyhorodką^[1]) – żołnierz armii rosyjskiej, Wojska Polskiego na Wschodzie, oficer kawalerii Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Tarnowie w rodzinie Kazimierza i Michaliny z Kukiełów. Absolwent gimnazjum we Lwowie^[2]. W listopadzie 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Walczył z bolszewikami pod Starokonstynatynowem, Krasiłowem, Tywrowem i Gniewaniem. Po rozwiązaniu korpusu przebywał w Kijowie.

W październiku 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 1 pułku Ułanów Krechowieckich^[2]. Od lutego 1919 walczył na froncie litewsko-białoruskim. W czerwcu 1919 został przyjęty do Szkoły Oficerów Jazdy w Starej Wsi. W styczniu 1920 mianowany podporucznikiem i skierowany do 14 pułku Ułanów Jazłowieckich. W jego składzie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W czerwcu 1920 pod wsią Wernyhorodka, dowodził plutonem karabinów maszynowych, który wstrzymywał ogniem napór ogromnych sił wroga, dając możliwość wycofania się własnym oddziałom. Sam został ciężko ranny, zmarł następnego dnia^[2]^[3]. Za czyn ten pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 3934)^[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Lista strat 1934 ↓, s. 137, tu podano, że zmarł z ran 8 czerwca 1920 w szpitalu polowym nr 208.
↑ ^a ^b ^c ^d Polak (red.) 1991 ↓, s. 31.
↑ Czaykowski 1928 ↓, s. 28, wg autora poległ w walce o sąsiednią wieś Wierbołozy (Werbołozy).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
Witold Czaykowski: Zarys historji wojennej 14-go pułku ułanów jazłowieckich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.

[CITEREFLista_strat1934137,_tu_podano,_że_zmarł_z_ran_8_czerwca_1920_w_szpitalu_polowym_nr_208-1] Lista strat 1934 ↓, s. 137, tu podano, że zmarł z ran 8 czerwca 1920 w szpitalu polowym nr 208.

[CITEREFPolak_(red.)199131-2] Polak (red.) 1991 ↓, s. 31.

[CITEREFCzaykowski192828,_wg_autora_poległ_w_walce_o_sąsiednią_wieś_Wierbołozy_(Werbołozy)-3] Czaykowski 1928 ↓, s. 28, wg autora poległ w walce o sąsiednią wieś Wierbołozy (Werbołozy).

[1]

[2]

[3]