Wacław Kuczajowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Kuczajowski
Kossak
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

6 września 1897
Kalisz

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

baon km i broni towarzyszących nr 1

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi

Wacław Kuczajowski vel Kuczaj vel Kutiaj[a] ps. „Kossak”[2] (ur. 6 września 1897 w Kaliszu, data i miejsce śmierci nieznane) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 września 1897 w Kaliszu, w rodzinie Andrzeja[3][2][4]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 5 pułku piechoty Legionów Polskich[5]. Za czyny męstwa został później odznaczony Orderem Virtuti Militari[6], Krzyżem Niepodległości[2] i trzykrotnie Krzyżem Walecznych[7].

Od 1919, w stopniu podchorążego, pełnił służbę w Szkole Podchorążych w Warszawie na stanowisku oficera kompanii, a w 1921 jako podporucznik na stanowisku oficera klasy 1/41[8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 2814. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 5 pułk piechoty Legionów[9]. Później został przeniesiony do 33 pułku piechoty w Łomży i przydzielony do Powiatowej Komendu Uzupełnień Modlin na stanowisko oficera instrukcyjnego[10]. W listopadzie 1923 został przydzielony do 33 pp[11][12]. W 1928 służył w 22 pułku piechoty w Siedlcach[13]. Z dniem 20 września 1928 został przydzielony na XII trzymiesięczny normalny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu[14]. 2 kwietnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1929 stopień kapitana w korpusie oficerów piechoty i 14. lokatą[15][16]. W sierpniu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do baonu podchorążych rezerwy piechoty nr 10 w Gródku Jagiellońskim na stanowisko instruktora[17]. Od sierpnia 1931 służył w batalionie morskim w Wejherowie[18][19]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[20][21]. We wrześniu 1933 został przeniesiony do 21 pułku piechoty w Warszawie[22][23]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 113. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16][24]. W marcu 1939 pełnił służbę w 30 pułku piechoty w Warszawie na stanowisku II zastępcy dowódcy pułku (kwatermistrza)[25].

W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji, objął dowództwo baonu karabinów maszynowych i broni towarzyszących nr 1[26][27]. Na jego czele walczył w bitwie pod Mławą. W czasie obrony Warszawy dowodził kombinowanym batalionem, który obsadził pierwszy rzut obrony pozycji „Utrata”[28]. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. 6 listopada 1939 trafił do Oflagu X A Itzehoe (nr jeńca 75041)[29]. 31 marca 1940 został przeniesiony do Oflagu X B Nienburg, a 17 września 1942 do Oflagu VI B Dössel[29].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Komisarz Rządu m. st. Warszawa zarządzeniem nr AC. II. 106/35 z 20 stycznia 1935 zezwolił mjr. Kutiajowi Wacławowi (dotychczas figurującemu w ewidencji oficerów zawodowych pod nazwiskiem Kuczaj) na zmianę rodowego nazwiska „Kutiaj” na nazwisko „Kuczajowski”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937, s. 22.
  2. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-18]..
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-18]..
  4. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-18]..
  5. ↑ Żołnierze Niepodległości : Kuczaj Wacław, ps. „Kossak”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-04-18].
  6. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 20.
  7. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 674.
  8. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 394, 396, 399.
  9. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 120.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 221, 445, 1472.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 13 listopada 1923, s. 751.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 206, 387.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 38, 241.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929, s. 43.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929, s. 106.
  16. ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 380.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 295.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 330.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 69, 624.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 431.
  21. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 70.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933, s. 195.
  23. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 67.
  24. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 27, w marcu 1939 zajmował 101. lokatę.
  25. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 583.
  26. ↑ Juszkiewicz 1979 ↓, s. 124, 129, 200.
  27. ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 182.
  28. ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 212, 328.
  29. ↑ a b Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-04-18].
  30. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-18]..
  31. ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 367.
  33. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 69.
  34. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 27.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wacław_Kuczajowski&oldid=67086023”