Walenty Rakowski

Walenty Rakowski

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1902 Łopienno
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1980 Elbląg
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	15 Bateria Artylerii Konnej
Stanowiska	dowódca baterii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Akt mianowania na stopień pułkownika

Walenty Rakowski (ur. 6 lutego 1900 w Łopiennie, zm. 13 lutego 1980 w Elblągu) – pułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 6 lutego 1900 we wsi Łopienno, w rodzinie Andrzeja i Marianny ze Skibińskich. Od 30 grudnia 1918 do 18 lutego 1919 wziął czynny udział w powstaniu wielkopolskim w rejonie Szubina, Rynarzewa, Zdziechowy i Paterka. Podczas wypadu na stację kolejową Łopienno jako dowódca sekcji zdobył ckm i lkm likwidując załogę niemiecką. Następnie został przydzielony do 2 pułku artylerii polowej .

26 sierpnia 1924, po ukończeniu Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów w Bydgoszczy, został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 31 sierpnia 1924 i 12. lokatą w korpusie oficerów artylerii, i wcielony do 25 pułku artylerii polowej w Kaliszu, który 31 grudnia 1931 został przemianowany na 25 pułk artylerii lekkiej. Dwa lata później awansował na porucznika. W kwietniu 1933 przeniesiony został do 12 dywizjonu artylerii konnej w Ostrołęce. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 62. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1937, po jego rozformowaniu, przeniesiony został do 1 dywizjonu artylerii konnej w Warszawie. W marcu 1939 zajmował w tym dywizjonie stanowisko dowódcy szkoły podoficerskiej.

24 sierpnia 1939, w czasie mobilizacji, objął dowództwo 15 baterii artylerii konnej. Na czele tego pododdziału walczył w kampanii wrześniowej, w bitwie pod Mińskiem Mazowieckim i drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. 23 września pod miejscowością Jacnia został ranny i utracił łączność z baterią.

8 listopada 1972 minister obrony narodowej gen. broni Wojciech Jaruzelski mianował go na stopień pułkownika „za udział w Powstaniu Wielkopolskim”.

Ordery i odznaczenia

• Medal Niepodległości – 20 grudnia 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1938
• Wielkopolski Krzyż Powstańczy – 9 lutego 1972 

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Kamiński: Od konia i armaty do spadochronu. Wspomnienia uczestnika II wojny światowej. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1980. ISBN 83-211-0127-5.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Piotr Zarzycki. 15 bateria artylerii konnej w kampanii wrześniowej 1939 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (203), 2004. Warszawa: Wojskowe Biuro Badań Historycznych. ISSN 1640-6281. 
• Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2020-06-04].