Wierzchosławice (wieś w województwie kujawsko-pomorskim)
52°52′15″N 18°20′51″E/52,870833 18,347500
 |
Ten artykuł od 2013-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
1238[2] |
| Strefa numeracyjna |
52 |
| Kod pocztowy |
88-140[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CIN |
| SIMC |
0085634 |
Położenie na mapie gminy Gniewkowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego  | |
| 52°52′15″N 18°20′51″E/52,870833 18,347500[1]
| |
Wierzchosławice – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Gniewkowo.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 1238 mieszkańców[2]. Jest największą miejscowością gminy Gniewkowo.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa wsi wywodzi się z grupy nazw patronimicznych i została utworzona od imienia własnego Wierzchosława.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Pałac Strubnerów[4], wybudowany w latach 1920–1925 na miejscu dawnego drewnianego dworu mieszkalnego. W XVI w. majątek należał do A. Sobiesierskiej. W 1846 r. jego właścicielem był Geschke, a w 1860 r. Handtke. W końcu XIX w. kolejnym właścicielem była rodzina Strubnerów. W 1939 r. należał do Karla Strubnera. Po wojnie w pałacu mieściło się biuro Stacji Hodowli Roślin. W chwili obecnej pałac jest remontowany przez nowego właściciela.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pałac eklektyczny z początku XX w., zbudowany na fundamentach w kształcie prostokąta z wieloboczną trzykondygnacyjną wieżą w narożniku północno-zachodnim. Cały budynek jest murowany, otynkowany, podpiwniczony na podmurówce z kamienia granitowego i cegły. Fasada od strony północnej jest sześcioosiowa, dwukondygnacyjna. Do części środkowej fasady w parterze przylega ganek zwieńczony balkonem z metalową, ażurową balustradą. Pięcioosiowa część środkowa elewacji frontowej jest zaakcentowana wysokim, trójbocznym szczytem. Elewacja południowa jest w parterze 10-osiowa, a na piętrze 9-osiowa, dwukondygnacyjna. Do elewacji południowej przy stronie zachodniej przylega prostokątna przybudówka zwieńczona balkonem. Elewacja zachodnia jest 3-osiowa. Budynek wieńczy czterospadowy dach, kryty dachówką.
Park[edytuj | edytuj kod]
Park z lat 20. XX wieku o powierzchni 0,84 ha. Przed elewacją frontową znajduje się półokrągły trawnik, zasiedlony przez cisy i młode świerki. Za dworem znajduje się mały park, który w momencie powstania był skromnym otoczeniem dworu. Wśród kilkudziesięciu rosnących tu drzew najliczniej występują robinie akacjowe, wiązy szypułkowe, lipy drobnolistne i brzozy brodawkowate, tworząc pojedyncze, oryginalne akcenty parkowego wnętrza, bądź też kształtując swobodnie skomponowane skupienia. W doborze gatunkowym uwzględniono nie tylko porę kwitnienia roślin, lecz również jesienną kolorystykę liści. Najbardziej zwarte zadrzewienie spotkamy na obrzeżach parku. Ogółem na terenie parku występuje 20 gatunków drzew, 4 gatunki krzewów i 2 gatunki pnączy. Gatunki iglaste reprezentowane są jedynie przez świerk kłujący odmiany srebrzystej oraz cis pospolity.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 147060
- ↑ a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1466 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Polskie Zabytki.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady | |
| Osada leśna | |
| Integralne części wsi |
|
