Wiktor Gębalski

Wiktor Gębalski
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	12 września 1894 ; Horodyszcze
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	I Korpus Polski
Jednostki	36 pułk piechoty; Oddział Zamkowy Prezydenta Rzeczypospolitej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Wiktor Jan Gębalski (ur. 12 września 1894 w Horodyszczu na Ukrainie, zm. 13/14 kwietnia 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego i inspektor Straży Granicznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Horodyszczu na Ukrainie, w rodzinie Ewarysta i Marii z Krasnopolskich^[1]. W czasie I wojny światowej służył w I Korpusie Polskim w Rosji^[1]. W latach 1918–1920 dca kompanii w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej^[1]. W listopadzie 1929 został przeniesiony do Gabinetu Wojskowego Prezydenta Rzeczypospolitej na stanowisko dowódcy kompanii zamkowej^[2]^[3]. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 76. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. W maju 1934 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Oddziału Zamkowego^[5]. Z dniem 1 stycznia 1939 został odkomenderowany z Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP do Komendy Głównej Straży Granicznej na okres sześciu miesięcy^[6]. Z dniem 30 czerwca tego roku został przeniesiony w stan spoczynku, a z dniem 1 lipca wyznaczony na stanowisko komendanta Obwodu Straży Granicznej „Nakło”.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. 13 lub 14 kwietnia 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany^[7]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[9]^[10]
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[11]
Medal Niepodległości (16 marca 1937)^[12]^[13]
Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[14]^[11]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 163.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 383.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 417.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 149.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 415.
↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 259.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 34.
↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38.
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 30.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości” - jako Wiktor Gembalski.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000163-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 163.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_20_z_23_grudnia_1929_roku,_s._383-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 383.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932417-3] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 417.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_16_z_3_grudnia_1930_roku,_s._329-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_7_czerwca_1934_roku,_s._149-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 149.

[CITEREFRybkaStepan2006415-6] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 415.

[CITEREFУбиты_в_Катыни2015259-7] Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 259.

[8] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[9] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_11_listopada_1937_roku,_s._34-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 34.

[CITEREFRocznik_Oficerski193238-11] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38.

[12] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_11_listopada_1937_roku,_s._30-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 30.

[14] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości” - jako Wiktor Gembalski.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]