Wincenty Czulak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wincenty Czulak
Ilustracja
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1896
Międzybrodzie Bialskie

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 1973
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

36 pułk piechoty

Stanowiska

szef kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Brązowy Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Grób Wincentego Czulaka na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Wincenty Czulak (ur. 22 lutego 1896 w Międzybrodziu Bialskim, zm. 19 kwietnia 1973 w Warszawie) – starszy sierżant Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 22 lutego 1896 w Międzybrodziu Bialskim, w rodzinie Józefa i Marii z domu Sadlik[1]. Uczęszczał do szkoły powszechnej, później do Krajowej Niższej Szkoły Rolniczej w Kobiernicach, a następnie do gimnazjum polskiego w Białej[2]. Przez rok był członkiem Polowej Drużyny Sokolej[3].

W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 11. kompanii 2 pułku piechoty[3]. W 1915 przeniesiony do 5. kompanii 4 pułku piechoty i w jego szeregach walczył pod Kozłówką, Hulewiczami i Optową[4]. Za bohaterstwo w walce, a przede wszystkim w służbie patrolowej i zwiadowczej odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[4]. Ranny, dostał się do niewoli rosyjskiej. Wiosną 1918 wstąpił do II Korpusu Polskiego. W bitwie pod Kaniowem dostał się do niewoli niemieckiej.

W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i w składzie 12 pułku piechoty walczył z Ukraińcami w Małopolsce Wschodniej[4] oraz w wojnie polsko- bolszewickiej[4]. W kwietniu 1921 został zwolniony do rezerwy[2].

W 1926 ponownie wstąpił do Wojska Polskiego[2]. Służył w 36 pułku piechoty w Warszawie[5]. W 1934 w stopniu tytularnego starszego sierżanta był szefem kompanii[6]. W 1939 walczył w kampanii wrześniowej. Po zakończeniu wojny pracował w Wojskowym Instytucie Geograficznym w Warszawie[4]. Zmarł 19 kwietnia 1973 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (sektor 77A, rząd 4, grób 19)[7].

Był żonaty z Filipiną z Krzyszkowskich[4] (1903–1951)[7], z którą miał córkę Zdzisławę (ur. 1 października 1926)[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kolekcja ↓, s. 1.
  2. a b c Kolekcja ↓, s. 4.
  3. a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  4. a b c d e f Polak (red.) 1993 ↓, s. 41.
  5. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 4 lipca 1932, s. 333.
  6. Kolekcja ↓, s. 1, 2.
  7. a b Wincenty Czulak. Grobonet.com. [dostęp 2024-01-31].
  8. Kolekcja ↓, s. 2.
  9. M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 31 października 1938, s. 41, w dalszym ciągu w stopniu tytularnego starszego sierżanta.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 6.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 11.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]