Witold Bałachowski
porucznik rezerwy artylerii | |
Data i miejsce urodzenia |
14 października 1892 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca baterii |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
Późniejsza praca |
nauczyciel |
Witold Bałachowski (ur. 14 października 1892 w Ciborzu, pow. brodnicki, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Edmunda i Heleny z Pomierskich. Ukończył studia filologiczne w Berlinie i Poznaniu. Uczestnik I wojny światowej, powstania wielkopolskiego. Współorganizował 214 ochotniczy wielkopolski pułk artylerii (późniejszy 23 pap). Jako dowódca 2 baterii I dywizjonu 214 pułku artylerii 14 sierpnia 1920 wyruszył na front pomorski wojny 1920 r. Brał udział w bitwie pod Brodnicą. Organizator dywizji pomorskiej, dowódca baterii w 15 pułku artylerii ciężkiej.
W okresie międzywojennym od 1 sierpnia 1923 do końca lat międzywojennych pracował nieprzerwanie jako profesor w Miejskim Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym im. M. Kopernika w Bydgoszczy. W roku szkolnym 1933/34 pełnił obowiązki dyrektora tej placówki[1]. Był członkiem Katolickiego Stowarzyszenia im. Piotra Skargi[2]. Aktywny działacz organizacji katolickich.
W kampanii wrześniowej miał przydział do 7 pac. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW z 2 IV 1940 i liście PCK (AM) nr 4115.
Witolda Bałachowskiego upamiętniono:
- na tablicy wmurowanej na ścianie byłego Technikum Kolejowego przy ul. Kopernika w Bydgoszczy w 1959 r. z nazwiskami nauczycieli bydgoskich, nie umieszczając informacji gdzie zginął[3]; tablica została wymieniona w czerwcu 2018 r.; uchwałę w tej sprawie podjął 7 lutego 2018 r. Komitet Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy Oddziale IPN-KŚZpNP w Gdańsku.
- na głazie z tablicą ku czci pamięci ofiar zbrodni katyńskich z czerwca 2009, ul. Ludwikowo, skwer ks. prałata Zdzisława Peszkowskiego[4]
- na tablicy upamiętniającej poznańskie i wielkopolskie ofiary Zbrodni Katyńskiej odsłoniętej w kościele pw. św. Jana Kantego na Grunwaldzie w Poznaniu - wrzesień 2917 r.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Mieszkał w Bydgoszczy. Żonaty z Barbarą z Tyblewskich[5], miał córkę Marlenę.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
- Kampania wrześniowa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ http://sylwetki.muzeumkatynskie.pl/index.php?page=profil_ofiary&id=52 [dostęp 2017-07-03] (pol.)
- ↑ Wiadomości Kościelne Parafii N. Marii Panny z dn. 31.01.1937, nr 10, s. 3
- ↑ W hołdzie nauczycielom czasów wojny [online], www.cantoria.home.pl [dostęp 2017-06-29] .
- ↑ Znamy i szanujemy bydgoskie miejsca pamięci narodowej [online], grant.zse.bydgoszcz.pl [dostęp 2017-06-29] .
- ↑ e-kartoteka [online], e-kartoteka.net [dostęp 2020-07-09] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/85
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Ludzie związani z Bydgoszczą
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Polacy – żołnierze Armii Cesarstwa Niemieckiego w I wojnie światowej
- Porucznicy artylerii II Rzeczypospolitej
- Powstańcy wielkopolscy (1918–1919)
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w 1940
- Ludzie urodzeni w Chełmie