Wojciech Świątkowski (architekt)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Świątkowski
Pełne imię i nazwisko

Wojciech Zygmunt Świątkowski

Data i miejsce urodzenia

12 września 1922
Warszawa

Data śmierci

2 grudnia 2021

Narodowość

polska

Alma mater

Politechnika Warszawska

Praca
Styl

modernizm

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Wojciech Zygmunt Świątkowski, ps. „Korczak” (ur. 12 września 1922 w Warszawie, zm. 2 grudnia 2021)[1] − polski architekt i nauczyciel, powstaniec warszawski, odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzicami byli Zygmunt – rolnik i Jadwiga z d. Cydzik[2]. Miał troje rodzeństwa.

W 1931 rodzice zapisali go do szkoły powszechnej. Wcześniej uczył się w domu. Następnie uczęszczał do VII Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Stanisława Staszica[3]. W 1935 wstąpił do harcerstwa.

Podczas okupacji niemieckiej od lutego 1940 działał w ruchu oporu – początkowo w Tajnej Armii Polskiej mjr. Jana Włodarkiewicza, a następnie – Armii Krajowej[2]. Ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty, uzyskując stopień kaprala podchorążego. Uczestniczył w działaniach Kedywu KG AK. Przyjął pseudonim „Korczak”. Od 10 maja 1944 był szefem plutonu „Moto” batalionu „Parasol”. Brał udział w akcji „Płochocin” (wysadzenie pociągu urlopowego Wehrmachtu) oraz zamachu na generała SS Wilhelma Koppego w Krakowie (grupa ubezpieczenia akcji)[2]. Uczestniczył w powstaniu warszawskim. Od 25 sierpnia 1944 był zastępcą dowódcy 1. kompanii „Parasola”. Został ranny podczas próby przebicia się oddziałów Starówki do Śródmieścia z 30 na 31 sierpnia[2]. Ewakuowany kanałami, trafił do szpitala, z którego przeniesiono go do następnego. W szpitalu pozostał do końca powstania. Nosił już wówczas stopień sierżanta podchorążego. Następnie wzięty do niewoli, przebywał jako jeniec w Stalagu IV-B/H Zeithain zlokalizowanym niedaleko miasta Riesa w Rzeszy[2].

Po powrocie do Polski podjął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W styczniu 1949 został aresztowany przez UB za działalność antypaństwową i skazany na 15 lat więzienia[3]. Po zwolnieniu wyszedł na wolność w lutym 1955. Dzięki wstawiennictwu poznanego na studiach architekta Jerzego Kowarskiego został przyjęty do pracowni architektonicznej Jacka Nowickiego[3]. Po kilku latach dokończył studia, otrzymując dyplom w 1961[1]. W tym samym roku wstąpił do Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP). Przez wiele lat współpracował z profesorem PW Bohdanem Pniewskim. Był współautorem wielu gmachów, osiedli oraz różnego rodzaju obiektów budowlanych w Warszawie i poza nią.

Zajmował się także pracą dydaktyczną. Od 1965 do 1989 był nauczycielem w Żeńskiej Szkole Architektury im. Stanisława Noakowskiego[4]. Okazjonalnie publikował teksty w prasie warszawskiej. W ostatnich latach życia był członkiem kapituły Nagrody im. Jana Rodowicza „Anody”, ustanowionej w 2011 przez Muzeum Powstania Warszawskiego.

Małżeństwo[edytuj | edytuj kod]

Ożenił się w czasie Bożego Narodzenia w 1948. Osiemnaście dni po ślubie został aresztowany[3].

Wybrane dokonania[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Wojciech Świątkowski. SARP. [dostęp 2024-05-19]. (pol.).
  2. ↑ a b c d e f Wojciech Świątkowski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-05-19]. (pol.).
  3. ↑ a b c d Wojciech Zygmunt Świątkowski „Korczak”. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-05-19]. (pol.).
  4. ↑ Żeńska Szkoła Architektury. tab.edu.pl. [dostęp 2024-05-19]. (pol.).
  5. ↑ Jan Rodowicz „Anoda”. Warszawa Ursynów. [dostęp 2024-05-19]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Świątkowski_(architekt)&oldid=73876927”