Wsiewołod Jakubowski
| |
 podpułkownik saperów
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
Wsiewołod (Wszechwład) Gabriel Jakubowski (ur. 7 lipca 1883, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 7 lipca 1883 jako syn Zygmunta[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów inżynierii i saperów[2][3]. W latach 1923–1924 pozostawał oficerem rezerwy 8 pułku saperów w Toruniu[4][5]. W 1934 jako podpułkownik rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr II jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck[6].
Na przełomie lat 20. i 30. był ziemianinem w miejscowości Sadów na Wołyniu[7].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. W 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 65/1-96 oznaczony numerem 3407)[8]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Podawano także datę urodzenia 24 czerwca 1883 według starego porządku. Wsiewołod Jakubowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 914.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 837.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 888.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 812.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 163, 865.
- ↑ Tadeusz Epsztein, Sławomir Górzyński: Spis ziemian Rzeczypospolitej Polskiej w roku 1930. Województwo poleskie. Województwo wołyńskie. [dostęp 2015-06-17].
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 34. [dostęp 2015-06-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.