Wysoczyzna Łobeska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wysoczyzna Łobeska
Mapa regionu
Prowincja

Nizina Środkowoeuropejska

Podprowincja

Pojezierza Południowobałtyckie

Makroregion

Pojezierze Zachodniopomorskie

Mezoregion

Wysoczyzna Łobeska

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska:
woj. zachodniopomorskie

Wysoczyzna Łobeska (314.44) – mezoregion fizycznogeograficzny w północno-zachodniej Polsce, stanowiący centralną część Pojezierza Zachodniopomorskiego. Region graniczy od północy z Równiną Gryficką, od zachodu z Równiną Nowogardzką, od południa z Pojezierzem Ińskim, a od wschodu z Pojezierzem Drawskim i Równiną Białogardzką. Wysoczyzna Łobeska leży w całości w obrębie woj. zachodniopomorskiego.

Mezoregion jest morenową wysoczyzną ze wzniesieniami sięgającymi ponad 100 m n.p.m. Na wschód od doliny Regi (główna rzeka regionu), na pograniczu z Pojezierzem Drawskim, leży pasmo znacznie wyższych czołowych moren recesyjnych pod nazwą Gór Kłodzińskich, z najwyższą Klorówką (176,2 m) nad Białym Zdrojem[1]. W regionie jest mało jezior, a te istniejące są niewielkie. Wysoczyznę Łobeską przecinają głębokie doliny rzek (pierwotnie rynny subglacjalne), głównie Regi i jej dopływów (Ukleja, Brzeźnicka Węgorza, Stara Rega, Łoźnica). W północno-zachodniej części Rezerwat przyrody Mszar nad jeziorem Piaski. Gospodarka regionalna ma mieszany charakter rolniczo-leśniczy.

Głównymi ośrodkami miejskimi regionu są Łobez, Świdwin i Dobra Nowogardzka, ponadto wsie Rąbino, Radowo Małe i Brzeżno.

Głównymi ciągami komunikacyjnymi są: Linia kolejowa nr 202, DW146, DW147, DW148, DW151, DW152 i DW162.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Obecnie obszar słabo zagospodarowany turystycznie, choć predysponowany jest do rozwoju turystyki rowerowej, konnej czy spływów kajakowych.

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomasz Larczyński, Pegeer nad rozlewiskiem, Izabela Dachtera-Walędziak (red.), „Rowertour” (1), 2015, s. 18.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]