Zabezpieczenie elektroenergetyczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zabezpieczenie elektroenergetyczne – jest to urządzenie przeznaczone do samoczynnego zapobiegania lub samoczynnej likwidacji zakłóceń w normalnej pracy zabezpieczanego obiektu elektroenergetycznego na przykład układu elektroenergetycznego lub któregokolwiek z jego elementów. Zabezpieczenie elektroenergetyczne (ZE) jest to układ złożony z zespołu przekaźnikowego oraz urządzeń peryferyjnych, służący do ochrony zabezpieczanego obiektu od określonego rodzaju zakłócenia.

Działanie[edytuj | edytuj kod]

Urządzenie elektroenergetycznej automatyki zabezpieczeniowej odróżniają stan zakłócenia od stanu pracy normalnej na podstawie wybranego zbioru informacji o wartości prądów, napięć, częstotliwości, temperatury itd. Obróbka tej informacji, a następnie diagnoza dotycząca stanu pracy przebiega według uprzednio zaprogramowanego algorytmu postępowania.

Identyfikacja przez zabezpieczenie stanu zakłóceniowego w dowolnym elemencie lub układzie elektroenergetycznym opiera się na pomiarze wielkości fizycznych, których odpowiednia zmiana w czasie charakteryzuje wystąpienie stanu zakłóceniowego.

Wymaganie stawiane zabezpieczeniom[edytuj | edytuj kod]

Zabezpieczeniom stawia się cztery podstawowe wymagania:

  • szybkość działania,
  • czułość i selektywność,
  • dyspozycyjność,
  • pewność i niezawodność.

Oprócz powyższych podstawowych wymagań, zabezpieczeniom stawia się też wymagania dodatkowe, do których należą:

  • elastyczność,
  • łatwość obsługi,
  • dopasowywalność,
  • testowalność,
  • ekonomiczność.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]