Zbigniew Krempf
 Zbigniew Krempf podczas II tygodnia pisarzy środowiska rzeszowskiego (1980) | |
| Data i miejsce urodzenia |
1929 |
|---|---|
| Data śmierci |
1998 |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
Zbigniew Krempf (ur. 1929 w Łodzi[1][2], zm. 1998[3]) – polski prozaik i dziennikarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny niemiecko-polskiej, jego ojciec był Niemcem, a matka Polką[1], z powodu pochodzenia ojca w środowisku literackim nazywano go „hitlerowcem”[4]. Podczas II wojny światowej mieszkał w Łodzi jako Niemiec[1]. Po zakończeniu wojny pozostał w Łodzi z matką, jego ojciec wyjechał do Republiki Federalnej Niemiec[1], syn utrzymywał z nim jednak kontakt[1]. Był z wykształcenia germanistą[2]. W latach 40. XX wieku został zatrudniony w redakcji czasopisma „Żołnierz Polski”[1], a w latach 1955–1958 był członkiem redakcji „Arbeitszimmer”[1]. Przeprowadził się na wiele lat do Wrocławia[2], następnie zamieszkał w Rzeszowie[2][1]. Należał do rzeszowskiego oddziału Związku Literatów Polskich[5], współpracował z rzeszowskimi „Nowinami”[3][1]. Był trzykrotnie żonaty[1]; nie należał do partii politycznych[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Władał biegle językiem niemieckim[1], jednak utwory ogłaszał w języku polskim. Pisał artykuły na tematy kulturalne[1]. Debiutował na łamach pracy wojskowej w 1951 roku[2]. Poruszał tematykę dotyczącą wojskowości oraz stosunków polsko-niemieckich[2].
Wydał 5 powieści:
- Resztę pozostaw bogom[1] (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966), debiut książkowy; powieść o młodych spadochroniarzach Bundeswehry ćwiczących na francuskim poligonie, zarazem obraz różnych stanowisk wobec przeszłości o charakterze sensacyjno-politycznym[2]
- Rogate kule[1] (Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1968[6]), utwór o powstawaniu powojennej marynarki polskiej, kształtowaniu się postaw wobec nowej rzeczywistości[7]
- Rykoszety[1] (Wydawnictwo Poznańskie, 1968[6]), powieść o synu niemieckiego zbrodniarza[7]
- Pierworodni[1] (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1970[6]), dzieło, w którym maturzyści ze wsi Staża obiecują sobie powrócić do rodzinnej wioski[7]
- Miedzioryty[1] (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1973[6]), utwór o historii górnictwa w Legnicy po uruchomieniu zatopionej kopalni[7]
Ponadto napisał widowisko lalkowe dla dzieci pt. Bieszczadek[1] (wydane w 1978 roku[6]) oraz słuchowiska[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Gąsiewski 2009 ↓, s. 64.
- ↑ a b c d e f g h Kuncewicz 2001 ↓, s. 86.
- ↑ a b Księga pamięci. Stowarzyszenie Dziennikarzy RP Rzeszów. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Gąsiewski 2009 ↓, s. 63.
- ↑ 50 lat Oddziału ZLP w Rzeszowie. Związek Literatów Polskich, Oddział Rzeszowski, 2017-01-01. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ a b c d e Rekordy dla wyszukiwania: Zbigniew Krempf. [w:] NUKAT [on-line]. Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie. [dostęp 2019-09-16].
- ↑ a b c d Kuncewicz 2001 ↓, s. 87.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Włodzimierz Gąsiewski. Stare i nowe okolice rzeszowskich poetów. „Nadwisłocze”. 25 (4), 2009. ISSN 1731-5697.
- Piotr Kuncewicz: Agonia i nadzieja. Proza polska od 1956. T. V. Gdańsk: Tower Press, 2001.