Zespół dworski w Korabnikach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół dworski w Korabnikach
Symbol zabytku nr rej. A-466 z 18.01.1982[1]
Ilustracja
Dwór w Skawinie-Korabnikach
Państwo

 Polska

Miejscowość

Skawina (Korabniki)

Typ budynku

dwór

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

poł XVI w.

Pierwszy właściciel

Piotr Korytko

Położenie na mapie Skawiny
Mapa konturowa Skawiny, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Zespół dworski w Korabnikach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Zespół dworski w Korabnikach”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zespół dworski w Korabnikach”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Zespół dworski w Korabnikach”
Położenie na mapie gminy Skawina
Mapa konturowa gminy Skawina, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Zespół dworski w Korabnikach”
Ziemia49°58′24,08″N 19°51′29,02″E/49,973356 19,858061

Zespół dworski w Korabnikachdwór znajdujący się w powiecie krakowskim, w gminie Skawina, w Skawinie.

Obiekt w skład którego wchodzi: dwór, park, spichlerz, stodoła, stajnie oraz młyn, został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Stajnie

Dwór wybudowany prawdopodobnie w połowie XVI w. dla Piotra Korytki herbu Jelita, łożnego królowej. W 1585 właścicielem Korabnik był Andrzej Sapieha, następnie od połowy XVII w. rodzina Waxmanów. W 1855 majątek był współwłasnością lub dzielił się na trzy części: Jakuba Starowieyskiego, Apolonii Milewskiej i Michała Waxmana. W latach 80. XIX w. posiadłość zakupił Edward Brudzewski i z jego inicjatywy budynek został powiększony o część wschodnią. W późnych latach 20. XX w. właścicielem był Bolesław Miączyński.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Pierwotny dwór wieżowy, czyli kamienica, wybudowany został na planie zbliżonym do kwadratu. Na parterze cztery przesklepione kolebkowo pomieszczenia, na piętrze cztery pokoje. Podczas dobudowy wschodniej części w latach 80. XIX w. dawny dom został stylistycznie ujednolicony z nową częścią. Nakryty dachem łamanym z okapami. W otoczeniu zadbany park.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]