Ziarnojadek czarnogrzbiety
| Sporophila nigrorufa[1] | |||
| (d’Orbigny & Lafresnaye, 1837) | |||
;_Vila_Bela_da_Sant%C3%ADssima_Trindade,_Mato_Grosso,_Brazil.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ziarnojadek czarnogrzbiety | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 w sezonie lęgowym występuje przez cały rok poza sezonem lęgowym | |||
Ziarnojadek czarnogrzbiety[4] (Sporophila nigrorufa) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Występuje w środkowej części Ameryki Południowej. Obecnie znany jest z dziewięciu stanowisk we wschodniej Boliwii i pięciu na przyległym obszarze w centralno-zachodniej Brazylii[5]. Narażony na wyginięcie.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Jako pierwsi gatunek ten opisali Alcide d’Orbigny i Frédéric de Lafresnaye w 1837 roku, nadając mu nazwę Pyrrhula nigrorufa. Holotyp pochodził z prowincji Chiquitos w Boliwii[2]. Obecnie ziarnojadek czarnogrzbiety jest umieszczany w rodzaju Sporophila[4][6]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała około 10 cm. Samiec ma czarny wierzch głowy, kark i płaszcz, kontrastujące z cynamonoworudym spodem ciała[5] i kuprem[7]. Jaśniejszy na policzkach. Duży czarny dziób[5]. Samice są oliwkowozielone, podobnie samice wielu innych ziarnojadków[7].
Występowanie i środowisko[edytuj | edytuj kod]
Ziarnojadek czarnogrzbiety rozmnaża się na sezonowo zalewanych łąkach z rozproszonymi krzewami i pojedynczymi drzewami w Boliwii i Brazylii[3][5].
Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN ziarnojadek czarnogrzbiety od 2000 roku klasyfikowany jest jako gatunek narażony (VU, Vulnerable); wcześniej, od 1994 roku miał status gatunku zagrożonego (EN, Endangered), a od 1988 roku uznawano go za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji szacowana jest na 600–1700 dorosłych osobników, rozmieszczony plamowo w nie więcej niż kilkunastu lokalizacjach. Szacuje się, że populacja systematycznie maleje z powodu zawężania się i zanikania jego naturalnego siedliska[3][5].
BirdLife International wymienia tylko 4 ostoje ptaków IBA, w których ten gatunek występuje, są to: w Boliwii Park Narodowy Noel Kempff Mercado, Reserva Forestal Alto Paraguá oraz obszary chronione Rios Negro e Aquidauana i Campos do Encanto w Brazylii[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sporophila nigrorufa, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Black-and-tawny Seedeater (Sporophila nigrorufa). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
- ↑ a b c Sporophila nigrorufa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Sporophilinae Ridgway, 1901 (1853) - ziarnojadki - Seedeaters (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-14].
- ↑ a b c d e Species factsheet: Black-and-tawny Seedeater Sporophila nigrorufa. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-03-16]. (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tanagers and allies. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-14]. (ang.).
- ↑ a b Black-and-tawny Seedeater. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-03-16]. (ang.).
- ↑ Species factsheet: Black-and-tawny Seedeater Sporophila nigrorufa, Data table and detailed info. BirdLife International. [dostęp 2021-03-16]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).