113 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

113 Dywizja Piechoty

113. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	10 grudnia 1940
Rozformowanie	2 listopada 1943
Działania zbrojne
II wojna światowa Atak na Związek Radziecki
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	VIII Korpus Armijny

113 Dywizja Piechoty (niem. 113. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki. Zniszczona pod Stalingradem.

Formowanie i walki

Sformowana na mocy rozkazu z 10 grudnia 1940 , w 12. fali mobilizacyjnej na poligonie Grafenwöhr w XIII Okręgu Wojskowym. 113 DP uczestniczyła między innymi w ataku III Rzeszy na Związek Radziecki. W dniu 22 czerwca 1941 (dzień ataku na ZSRR) dowodzona była przez gen. por. Friedricha Zickwolffa . Brała udział w walkach przeciw Armii Czerwonej pod Kijowem, pod Moskwą i pod Stalingradem. Będąc w składzie VIII Korpusu Armijnego walczyła w rejonie wyłomu na południe od Charkowa. W listopadzie 1942 wraz z innymi niemieckimi jednostkami został otoczona w Stalingradzie. W wyniku kolejnych ataków Armii Czerwonej została zniszczona 20 stycznia 1943.

Odtworzona została w okupowanej Francji i ponownie wysłana na front wschodni. W walkach nad Dnieprem doznała tak dotkliwych strat, że została oficjalnie rozwiązana 2 listopada 1943 .

Dowódcy dywizji

• gen. mjr (gen. por) Ernst Güntzel 10 XII 1940 – 4 VI 1941
• gen. por. Friedrich Zickwolff VI 1941 – 10 V 1942
• gen. por. Hans–Heinrich Sixt von Armin 10 V 1942 – 20 I 1943
• gen. mjr Friedrich–Wilhelm Prüter 15 III 1943 – 25 XI 1943

Struktura organizacyjna

Skład w grudniu 1940

• 260 pułk piechoty,
• 261 pułk piechoty,
• 268 pułk piechoty,
• 87 pułk artylerii oraz 113 batalion pionierów, 113 oddział rozpoznawczy, 113 oddział przeciwpancerny, 113 oddział łączności i 113 polowy batalion zapasowy;

Skład w marcu 1943

• 260 pułk grenadierów,
• 261 pułk grenadierów,
• 268 pułk grenadierów,
• 87 pułk artylerii oraz 113 batalion pionierów, 113 oddział przeciwpancerny i 113 oddział łączności

Bibliografia

• Wilhelm Adam, Otto Rühle: Trudna decyzja. Z Paulusem pod Stalingradem. Łódź: 2017. ISBN 978-83-7731-259-9.
• AntonyA. Beevor AntonyA., Stalingrad, StanisławS. Głąbiński (tłum.), Warszawa: „Książka i Wiedza”, 2000, ISBN 83-05-13135-1, OCLC 749860628 .brak strony (książka)
• Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4.
• PaulP. Carell PaulP., Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, KazimierzK. Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110 .brak strony (książka)
• Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
• Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.
• Haupt Werner, Kijew. Die größte Kesselschlacht der Geschichte; Friedberg i b.r.w; ISBN 978-3-89555-526-8.
• Haupt Werner, Army Group South. The Wehrmacht in Russia 1941-1945, b.m.w 1998; ISBN 0-7643-0385-6.
• Haupt Werner, Army Group Center. The Wehrmacht in Russia 1941-1945; b.m.w i 1998; ISBN 0-7643-0266-3.
• Kaczmarek Kazimierz, Stalingrad 1942-1943; Warszawa 1985.
• TadeuszT. Konecki TadeuszT., Stalingrad, Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09452-7, OCLC 830498441 .brak strony (książka)
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0.
• Wagner Carl, Die Heeresgruppe Süd. Der Kampfe im Süden der Ostfront 1941-1942 b.m.w i b.r.w; ISBN 3-7909-0143-1.