Andrzej Tatur
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| profesor nauk o Ziemi | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
10 maja 1979 – nauki przyrodnicze |
| Habilitacja |
3 września 2002 – biologia |
| Profesura |
1 sierpnia 2011 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
członek rzeczywisty |
| zatrudnienie | |
| Wydział Geologii Uniwersytetu Warszawskiego | |
Andrzej Tatur (ur. 16 września 1944 roku w Warszawie) – polski geolog i polarnik.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1969 ukończył studia na Wydziale Geologii UW po czym podjął pracę w Instytucie Ekologii PAN. Tamże, w 1979, obronił pracę doktorską Analiza zróżnicowania składu chemicznego gleb pastwiskowych w Małych Pieninach (promotorem był Tadeusz Traczyk)[1]. Habilitował się w 2002, na podstawie pracy Ornitogenne ekosystemy morskiej Antarktyki: ich geneza rozwój i zanik[2]. Stopień profesorski uzyskał w 2011[1].
Od 1979 zaangażowany w badania polarne. Pięciokrotnie uczestniczył w Wyprawach Antarktycznych Polskiej Akademii Nauk do Stacji Arctowskiego a także w kilku wyprawach argentyńskich i rosyjskich. Prowadził też badania w Arktyce (Svalbard, Finlandia) oraz w Ziemi Ognistej, Andach i Patagonii[2].
W latach 2006-2011 był dyrektorem Zakładu Biologii Arktyki Instytutu Biochemii i Biofizyki PAN[2].
Jest autorem lub współautorem około 100 publikacji naukowych[2].
Jest członkiem Komitetu Badań Polarnych PAN[1].
Na jego cześć nazwano wzgórza antarktyczne.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Prof. Andrzej Tatur, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-03-20].
- ↑ a b c d prof. Andrzej Tatur. IBB PAN ZBA. [dostęp 2018-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)].