Chicken Invaders

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chicken Invaders
Ilustracja
Logo serii
Producenci

InterAction studios

Wydawcy

InterAction studios, Betacom

Projektant

Konstantinos Prouskas

Pierwsza gra serii

Chicken Invaders (1999)

Ostatnia gra serii

Chicken Invaders: Universe (2018)

Platformy

Android, iOS, Linux, Microsoft Windows, OS X, Windows Phone

Gatunek

zręcznościowa

Chicken Invaders – seria komputerowych gier zręcznościowych stworzona i wydana przez firmę InterAction Studios. Pierwsza część została wydana w 1999 roku[1], natomiast najnowsza z podtytułem Universe 15 grudnia 2018[2].

Głównym motywem gier jest walka pomiędzy pojedynczym bojowym statkiem kosmicznym a zaawansowaną technologicznie rasą kosmicznych kurczaków, które mają zamiar podporządkować (a później zniszczyć) Ziemię. Gra jest stylizowana na Space Invaders.

Opis serii[edytuj | edytuj kod]

Chicken Invaders[edytuj | edytuj kod]

Gracz wciela się w pilota pojazdu kosmicznego, walczącego z rasą kosmicznych kur wielkości pojazdu kosmicznego, zdolnymi do życia w kosmosie, które chcą pomścić ich ziemskich braci. Do pokonania wroga używa się pocisków jonowych i rakiet. Należy uważać na wystrzeliwane jajka. Ziemia została zaatakowana. Gracz walczy z kurami oraz niszczy asteroidy. Na ostatniej (dziesiątej) planszy musi zmierzyć się z kurą-matką. Jednak tuż po pokonaniu bossa gracz wpada w pętlę czasoprzestrzenną i musi ratować świat od początku. Rozgrywka, w odróżnieniu od następnych części, toczy się w kółko, aż do momentu śmierci bohatera.

Rozgrywka czerpie inspirację z gry Space Invaders. Gracz ma trzy życia. Odbierane są np. za zetknięcie się z przeciwnikiem lub zderzenie z jajkiem zrzuconym przez kurczaka. Aby przejść poziom należy pokonać wszystkie kurczaki.

Chicken Invaders 2: The Next Wave[edytuj | edytuj kod]

Gra ukazała się w 2002 roku. W części drugiej gracz zabija wszystkie kurczaki na planetach Układu Słonecznego oraz Słońcu, gdzie po raz ostatni spotyka się ze statkiem-matką i niszczy go. Gracz ma do dyspozycji aż 3 bronie - każdy różniący się sposobem strzału, siłą oraz polem rażenia.

Chicken Invaders 3: Revenge Of The Yolk[edytuj | edytuj kod]

Trzecią część wydano w 2006 roku. W stosunku do poprzedników zmieniła się oprawa graficzna i muzyczna. Bohater zostaje wrzucony do czarnej dziury przez antagonistę – Żółtkogwiazdę. Wyrzuca go ona daleko od Układu Słonecznego aż na Wielką Niewiadomą.

W tej części pojawiły się osiągnięcia przyznawane za różnego typu wyczyn gracza (np. przejście gry bez utraty życia czy ubicie dużej ilości przeciwników w krótkim zakresie czasu). Pojawiła się też możliwość kontynuacji rozpoczętej wcześniej gry od miejsca, którego przerwał.

Rozgrywka została urozmaicona o pasek temperatury broni - przy długim okresie ciągłego ostrzału może dojść do przegrzania, przez co niemożliwe będzie korzystanie z broni podstawowej przez określony czas.

Chicken Invaders 4: Ultimate Omelette[edytuj | edytuj kod]

Grę wydano w listopadzie 2010 roku. W czwartej części bohater spotyka się z Henem Solo, który informuje go, że jego galaktyka jest w niebezpieczeństwie. Podążając za nim, napotyka przypadkiem na Jajoarmatę przechodzącą próbę generalną przed użyciem do podboju Ziemi. Bohater rozpoczyna w ten sposób pościg za antagonistą, wkraczając nieraz do przeróżnych galaktyk. Arsenał kurzych najeźdźców został urozmaicony o pisklęta, kury z kaftanami bezpieczeństwa oraz bariery.

W tej grze zadebiutowały klucze, dzięki którym można odblokować rzeczy urozmaicające rozgrywkę. Jasna poświata za przeciwnikiem sygnalizuje możliwość zdobycia klucza po zabiciu go. Wraz z trudniejszą rozgrywką, prawdopodobieństwo wystąpienia poświaty się zwiększa, co jednocześnie wskazuje na zwiększenie ilości kluczy możliwych do zebrania podczas rozgrywki.

Arsenał gracza, oprócz nowych broni, został rozszerzony o satelity, w które może się wyposażyć podczas rozgrywki. Zróżnicowane na 4 rodzaje, mają niestety ograniczoną amunicję, przez co moga się zużyć i zniknąć. Można je napotkać niszcząc niektórych bossów czy też lecące w przestrzeni kosmicznej sejfy.

Chicken Invaders 5: Cluck of the Dark Side[edytuj | edytuj kod]

Piąta część ukazała się w listopadzie 2014 roku. Tym razem, bohater stara się uratować Ziemię przed zamarznięciem po tym, jak Słońce zostało zakryte przez wielkie czarne kurze pióra. Postanawia wyruszyć po części, rozsiane po Drodze Mlecznej, do urządzenia mogącego uratować jego dom przed zagładą.

W grze dodano możliwość personalizowania statku bohatera. Dla każdej z poziomów trudności gry wydzielono oddzielne sekcje osiągnięć. Gracz może teraz wybrać etap, od którego może zacząć rozgrywkę.

Chicken Invaders Universe[edytuj | edytuj kod]

Spinoff serii, który został pierwotnie wydany w grudniu 2018 roku w etapie Early Access. Akcję gry osadzono w przestrzeni kosmicznej, gdzie musimy jako uczeń akademii bohaterów, powstrzymać siły Kukuryperium przed podbojem galaktyki, w tym ludzkości.

Podróżując po galaktyce, gracz może napotkać na różne konstelacje zawierające układy, w których można rozegrać misje lub odwiedzić różnego rodzaju sklepy. Przed rozpoczęciem misji, gracz ma możliwość wybrania rzeczy, których może użyć (np. poziom umiejętności, bronie specjalne, ilość żyć, itp.).

Personalizacja statku gracza została diametralnie zmieniona - gracz może wybrać 1 z 4 rodzajów statków (każdy po 3 modele), który trzeba wpierw wyposażyć do użytku w misji (wymagane są broń, radiator, reaktor oraz silnik). Dodatkowo może udoskonalić pojazd o satelity czy akcesoria wizualne.

Oparta na serwerach gra została rozbudowana o elementy MMO - skrzynka odbiorcza, kontakty, szwadrony, itp.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chicken Invaders (1999). GameSpot. [dostęp 2014-12-01]. (ang.).
  2. Chicken Invaders Universe [online], universe.chickeninvaders.com [dostęp 2018-12-15].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Strona Chicken Invaders: Universe (ang).