Grzejnik płytowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biały grzenik płytowy na tle ściany z płytek, wypełnia cały kadr.
Grzejniki płytowe występują w wielu rozmiarach i kolorach, choć najczęściej wybierane są te w kolorze białym

Grzejnik płytowy – rodzaj kaloryfera, w którym para lub czynnik grzejny (najczęściej gorąca woda lub para wodna) przepływa w spirali grzejnej i nagrzewa zamocowaną do niej płytę blaszaną, która następnie oddaje temperaturę do otoczenia[1].

Grzejniki tego typu mają znacznie mniejszą masę, a często także wymiary, od grzejników żeberkowych, tradycyjnie wykonywanych z żeliwa. W handlu dostępnych jest wiele rodzajów kaloryferów tego typu różniących się przede wszystkim wymiarami zewnętrznymi. Przykładowo w początkach XXI wieku firma Radik produkowała grzejniki jednego typu w czterech różnych wysokościach (od 300 do 900 mm) i czternastu szerokościach (od 500 do 3000 mm)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Czeław Bąbiński, Projektowanie zakładów przemysłowych: tendencja postępu, architektura, budownictwo, projektowanie modelowe, labotoria i elktrownie cieplne, Wydawn. Naukowo-Techniczne, 1972, s. 338 [dostęp 2017-11-09] (pol.).
  2. Krystyna Krygier, Ogrzewnictwo, wentylacja, klimatyzacja: podręcznik dla technikum, WSiP, 2007, s. 136, ISBN 978-83-02-07898-9 [dostęp 2017-11-10] (pol.).