Przejdź do zawartości

Herb Lubartowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Lubartowa
Ilustracja
Typ herbu

miejski

Herb Lubartowa – jeden z symboli miasta Lubartów w postaci herbu[1].

Wygląd i symbolika[edytuj | edytuj kod]

Herb przedstawia na tarczy dwudzielnej w pas przedstawia w górnym czerwonym polu postać rycerza w zbroi na białym koniu, z trzymanym w prawej ręce mieczem wzniesionym nad głowę, dzierżącego w lewej ręce tarczę z podwójnym złotym krzyżem. W polu dolnym niebieskim przedstawia dwa białe lamparty zwrócone do siebie, skaczące na zielone drzewo liściaste.

Lamparty w przedstawieniu herbowym nawiązują do nazwy miasta, w języku staropolskim lamparta zwano lewart, oraz do herbu założyciela miasta, Piotra Firleja, który pieczętował się herbem Lewart.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Herb o tarczy dwudzielnej w pas pochodzi z nadania królewskiego wydanego na prośbę Pawła Karola Sanguszki przez Augusta III 22 listopada 1744. Dokument potwierdzał przywileje miejskie Lubartowa i ustanawiał jednocześnie nowy herb, dodając litewską Pogoń w górnym polu.

... w polu dzielonym w pas, od czoła czerwonym, na srebrnym koniu w biegu zbrojny rycerz z tarczą na lewym ramieniu, na której złoty krzyż patriarszy, od podstawy błękitnym, drzewo zielone, na które skaczą dwa lamparty srebrne. Owalna tarcza umieszczona jest w złotym kartuszu.

August III Sas, Przywilej z 22 XI 1744 dla miasta Lubartowa

Jednakże herb taki zaczął być używany przez miasto dopiero 10 lutego 1993, po ustanowieniu go Uchwałą Rady Miejskiej Nr XXXV/197/93. Wcześniej używano herbu przedstawiającego w polu czerwonym dwa wspięte złote lamparty na zielonej murawie, zwrócone do siebie, wspinające się na zielone drzewo liściaste.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]