Przejdź do zawartości

Jan I Rudy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan I Rudy
ilustracja
ilustracja herbu
Książę Bretanii
Okres

od 21 października 1221
do 8 października 1286

Poprzednik

Alicja z Thouars i Piotr I Mauclerc

Następca

Jan II

Dane biograficzne
Dynastia

Kapetyngowie

Data urodzenia

1217

Data śmierci

8 października 1286

Ojciec

Piotr I Mauclerc

Matka

Alicja z Thouars

Żona

Blanka z Nawarry

Dzieci

Jan II Bretoński

Jan I Rudy (fr. Jean Ier le Roux, br. Yann Iañ ar Ruz, ur. 1217, zm. 8 października 1286), książę Bretanii, najstarszy syn Piotra I Mauclerca i Alicji z Thouars, księżnej Bretanii, córki Gwidona z Thouars.

Teoretycznie władzę nad Bretanią objął po śmierci swojej matki w 1221 r. Miał wtedy 4 lata i faktyczne rządy sprawował jego ojciec. Samodzielne rządy Jan rozpoczął w 1237 r. W 1239 r. przyłączył do Bretanii Brest. Często popadał w konflikty z bretońskimi biskupami. W 1257 r. został ekskomunikowany. W 1268 r. otrzymał angielski tytuł parowski hrabiego Richmond (Earl of Richmond), ale jeszcze w tym samym roku zrezygnował z niego na rzecz swojego syna Jana. W 1270 r. towarzyszył królowi Ludwikowi IX na wyprawie krzyżowej.

W 1236 r. poślubił Blankę (1226 – 1283), córkę Tybalda I Pogrobowca, króla Nawarry, i Agnieszki, córki Guicharda IV, pana de Beaujeu. Potomstwo z tego związku to sześciu synów i dwie córki:

  • Jan II (4 stycznia 1239 – 18 listopada 1305), książę Bretanii
  • Piotr (2 kwietnia 1241 – 19 października 1268), pan de Hede
  • Alicja (6 czerwca 1243 – 2 sierpnia 1288), żona Jana I, hrabiego Blois
  • Tybald (23 lipca 1245 – 25 października 1246)
  • Tybald (10 listopada 1247 – zm. niedługo później)
  • Eleonora (1248 – zm. niedługo później)
  • Mikołaj (8 maja 1249 – 14 sierpnia 1251)
  • Robert (6 marca 1250 – 10 lutego 1259)

Jan I zmarł w 1286 r. Jego następcą został najstarszy syn.