Przejdź do zawartości

Jules-Géraud Saliège

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jules-Géraud Saliège
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Illius sub umbra
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1870
Mauriac

Data i miejsce śmierci

5 listopada 1956
Tuluza

Miejsce pochówku

Katedra św. Szczepana w Tuluzie

Arcybiskup Tuluzy
Okres sprawowania

1928–1956

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 września 1895

Nominacja biskupia

29 października 1925

Sakra biskupia

6 stycznia 1926

Kreacja kardynalska

18 lutego 1946
Pius XII

Kościół tytularny

Santa Pudenziana

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Wyzwolenia (Francja) Krzyż Wojenny 1914–1918 (Francja) Krzyż Kombatanta (Francja)
Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 stycznia 1926

Konsekrator

Paul-Augustin Le Coeur

Współkonsekratorzy

Benjamin-Octave Roland-Gosselin
Hippolyte-Marie de La Celle

Jules-Géraud Saliège (ur. 24 lutego 1870 w Mauriac, zm. 5 listopada 1956 w Tuluzie) – francuski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Tuluzy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny chłopskiej, wykształcenie zdobywał w mniejszym seminarium w Pleaux, a następnie w wyższym seminarium w Issy-les-Moulineaux[1].

Święcenia kapłańskie przyjął 21 września 1895 roku w Saint-Flour. Został następnie wykładowcą w tamtejszym seminarium duchownym[1]. W sierpniu 1914 roku został zmobilizowany i brał udział w I wojnie światowej jako medyk, a następnie jako kapelan 163. Dywizji Piechoty[1]. Po zatruciu gazem w październiku 1917 roku został zdemobilizowany i powrócił do Saint-Flour[1].

W 1925 roku został mianowany biskupem Gap, a 3 lata później arcybiskupem Tuluzy[1]. Ingres do archikatedry metropolitalnej w Tuluzie odbył 14 lutego 1929 roku.

W 1932 roku przeżył udar mózgu i został częściowo sparaliżowany[1]. Po zakończeniu wojny domowej w Hiszpanii i kampanii wrześniowej zaangażował się w udzielanie pomocy uchodźcom z tych państw i przyjmował ich w Tuluzie[1]. Po kampanii francuskiej kontynuował swoją działalność, zdystansował się jednak od rządów Vichy. Następnie zezwolił na przyjmowanie na Katolicki Uniwersytet w Tuluzie studentów pochodzenia żydowskiego, częściowo chroniąc ich przed represjami[1].

Od 1941 patronował działaniom charytatywnym na rzecz więźniów obozów internowania Noé i Récébédou. Od 1942 protestował przeciwko deportacji francuskich Żydów przez kolaborantów z Vichy[1]. 23 sierpnia 1942 roku wydał list potępiający represje skierowane przeciwko Żydom, który następnie mimo zakazu odczytywany był w wielu francuskich parafiach, a także na antenie radia BBC[1].

9 czerwca 1944 do jego domu w Tuluzie weszło dwóch gestapowców z rozkazem aresztowania go, odstąpili jednak od tego po zobaczeniu słabego stanu zdrowia biskupa[1].

W 1946 roku został mianowany kardynałem prezbiterem[1]. Zmarł w 1956 roku i został pochowany w katedrze w Tuluzie[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony następującymi odznaczeniami[1]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Jules SALIÈGE [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2021-10-21] (fr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]