Kazimierz Budzyk

Kazimierz Budzyk

Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1911 Nowy Targ
Data i miejsce śmierci	5 marca 1964 Warszawa
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1944
Profesura	1948
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Okres zatrudn.	1944–1964
Odznaczenia

Kazimierz Budzyk (ur. 15 stycznia 1911 w Nowym Targu, zm. 5 marca 1964 w Warszawie) – historyk i teoretyk literatury, współzałożyciel Instytutu Badań Literackich, prof. Uniwersytetu Warszawskiego, interesował się literaturą staropolską (głównie renesansową).

Życiorys

Urodził się w wielodzietnej chłopskiej rodzinie jako syn Ignacego. Był drugim z kolei dzieckiem, po nim było jeszcze pięcioro młodszych. W 1929 ukończył gimnazjum klasyczne w Nowym Targu i podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1934. Pracował jako bibliotekarz w dziale starych druków.

W 1944, jeszcze na tajnym uniwersytecie poznańskim, funkcjonującym w Warszawie, uzyskał stopień doktora za pracę księgoznawczą Konstytucje sejmowe XVII wieku.

Od 1945 redagował w „Książce i Wiedzy” popularną serię „Biblioteka Pisarzy Polskich i Obcych”. Pracował jako kierownik Katedry Historii Kultury Wszechnicy Radiowej. W 1948 był współzałożycielem i zastępcą dyrektora Instytutu Badań Literackich. Z inicjatywy Kazimierza Budzyka i przy jego stałej współpracy powstał i rozwinął się w Instytucie Badań Literackich – Dział Bibliografii Staropolskiej. W 1955 z jego inicjatywy została powołana do życia na Uniwersytecie Warszawskim Katedra Teorii Literatury.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2-10-5).

Twórczość

• „Przełom renesansowy w literaturze polskiej”.
• „Z dziejów renesansu w Polsce”.
• „Szkice i materiały do dziejów literatury staropolskiej”.
• „Studia z zakresu bibliografii i księgoznawstwa”.
• Antologia „Stylistyka teoretyczna w Polsce”.
• „Bibliografia konstytucyj sejmowych XVII wieku w Polsce” Wrocław 1952.
• Inicjator i red. naczelny (do 1963) Bibliografii literatury polskiej „Nowy Korbut”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (16 lipca 1954)
• Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1951)

Nagrody

• Nagroda Państwowa II stopnia za całość pracy naukowej w minionym 10-leciu, a w szczególności za prace: Przełom renesansowy w literaturze polskiej drugiej połowy XV i pierwszej połowy XVI w. oraz Bibliografia Konstytucji Sejmowych XVII w. w Polsce (1955)