Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju
490/1400/WŁ z dnia 7.03.1994 | |||||||||||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||||||||||
Widok kościoła od południa | |||||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
Adres |
Kamienna | ||||||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polanicy-Zdroju | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego | |||||||||||||||||||||||
50°24′21″N 16°30′37″E/50,405833 16,510278 | |||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju – najstarsza w mieście świątynia katolicka, położona w jego centrum. Jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wcześniej, w 1650, w pobliżu dworu należącego do jezuitów z Kłodzka, na miejscu, gdzie obecnie stoi kościół, wznieśli oni drewnianą kaplicę[1]. Służyła ona przyjezdnym i tutejszym katolikom, należącym do parafii w Szalejowie Górnym[2]. W miarę rozwoju miejscowego uzdrowiska liczba mieszkańców Polanicy oraz kuracjuszy uległa znacznemu zwiększeniu, co spowodowało konieczność wzniesienia nowej świątyni[3].
Obecny kościół został wybudowany w latach 1911–1912 jako kościół filialny, z cegły, w stylu neobarokowym. Inicjatywę budowy podjął ówczesny proboszcz szalejowski ks. Paul Theuner. Plac pod budowę kościoła ofiarował wikariusz katedralny z Wrocławia, ks. Freund. Z kolei świątynię zbudował mistrz murarski Andreas Ernst z Kłodzka, według projektu wrocławskiego architekta Ludwiga Schneidera[3][4]. Jej uroczystego poświęcenia dokonał biskup pomocniczy praski Wenzel Frind , 8 lipca 1912[3].
1 października 1923 r. świątynia stała się głównym kościołem nowo powstałej parafii polanickiej[5].
Dzięki położeniu na Klasztornej Górze obiekt jest dobrze widoczny zarówno z miasta, jak i z drogi krajowej nr 8/E67[6].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół Wniebowzięcia NMP jest budowlą jednonawową z jedną wieżą, wybudowany w stylu neobarokowym z elementami secesyjnymi, z bogato dekorowanymi elewacjami, w tym zwłaszcza szczytami[7].
Ołtarz główny został wykonany z drewna sosnowego i lipowego. Jest on dziełem Zrzeszenia Warsztatów Stolarskich z Nysy. Tam też wykonano ołtarze boczne oraz jeden z konfesjonałów. Drugi z nich został wykonany w 1938 przez stolarza Wagnera z Kłodzka. Chrzcielnicę wykonał jeden z wychowanków tutejszego sierocińca, lądecki rzeźbiarz Klein. Stacje Drogi Krzyżowej malowane są na blasze, a ramy do nich wykonał rzeźbiarz z Nysy – Fischer[8].
Obrazy ołtarzowe oraz Drogi Krzyżowej, a także freski na sufitach zostały namalowane przez Oswalda Völkela z Monachium, artysty pochodzącego z ziemi kłodzkiej. Witraże w oknach wykonano według projektu malarza Lercha z Düsseldorfu, a ich fundatorami byli miejscowi parafianie[2].
W kościele znajduje się łaskami słynący Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy ze Stanisławowa. Przed II wojną światową umieszczony był w ołtarzu głównym tamtejszego kościoła gimnazjalnego. Trafił do Polanicy w 1946 r., kiedy tutejszą parafię objął ks. Marian Barg ze Stanisławowa. W 2013 w kościele ustanowiono sanktuarium NMP Nieustającej Pomocy[9].
Organy[edytuj | edytuj kod]
Organy zbudował w 1912 Franz Lux, organmistrz z Lądka Zdroju. Powstały one w dwa lata po ukończeniu budowy kościoła, który tak samo jak prospekt organów utrzymany jest w stylu neobarokowym[2]. Organy w 2002 były remontowane przez Marka Mikonowicza[10].
Corocznie od maja do września z inicjatywy prof. Andrzeja Chorosińskiego w kościele są organizowane koncerty muzyki kameralnej i organowej[11].
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
17. Mixtur 3 fach | 11. Super oct 2'* | 6. Cello 8' |
18. Oktave 4' | 12. Flauto travers 4' | 7. Subbass 16' |
19. Hohlflöte 8' | 13. Fugara 4' | 8. Violon 16' |
20. Gemshorn 8' | 14. Rohrflöte 8' | |
21. Gambe 8' | 15. Salicional 8' | |
22. Principal 8' | 16. Geigen principal 8' | |
23. Bordun 16' |
Dzwony[edytuj | edytuj kod]
Dzwony z 1912 r. wykonane w firmie Bierling z Drezna otrzymały imiona: Paweł, Maria i Józef. Do dnia dzisiejszego zachował się tylko ten ostatni. Zegar na wieży kościelnej został ufundowany przez Franza Wittwera, miejscowego fabrykanta i właściciela huty szkła[8]. Dzwony kościoła pw. Wniebowzięcia NMP były trzykrotnie fundowane (w latach 1912, 1927, 2006) i dwukrotnie konfiskowane w czasie wojen (1917, 1942) na cele przemysłu zbrojeniowego[3]. Po raz trzeci dzwony ufundowano w 2006 r.[6] W 1927 dzwony zostały wykonane przez firmę Gebrüder Ulrich w Apoldzie[8], w 2006 w Ludwisarni Felczyńskich z Taciszowa[12].
Imię | Waga (kg) | Ton | Rok odlania | Odlewnia | |
---|---|---|---|---|---|
Mały dzwon | Maryja | 220 kg | cis” | 2006 | Ludwisarnia Felczyńskich, Taciszów |
Średni dzwon | Józef | 285 kg | h’ | 1912 | Albert Bierling, Drezno |
Duży dzwon | św. Jerzy | 420 kg | a’ | 2006 | Ludwisarnia Felczyńskich, Taciszów |
Największy dzwon | św. Ignacy | 700 kg | g’ | 2005 | Ludwisarnia Felczyńskich, Taciszów |
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Obraz MB Nieustającej Pomocy, z kościoła w Stanisławowie
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffy, t. 15, Wrocław 1994, s. 351.
- ↑ a b c Georg Wenzel: Historia kościoła i parafii katolickiej w Polanicy Zdroju. W: Henryk Grzybowski, Georg Wenzel: Polanica Zdrój wczoraj i dziś. T. 1: Księga pamiątkowa 1347–1946. Nowa Ruda-Polanica Zdrój: Wyd. Maria, Towarzystwo Miłośników Polanicy, 2006, s. 371. ISBN 978-83-88842-95-5. OCLC 836320119.
- ↑ a b c d Henryk Grzybowski. Historia cmentarza w Polanicy-Zdroju do 1945 r.. „Ziemia Kłodzka”. 2022 (321–323). s. 45. Teresa Bazała. (pol.).
- ↑ Informacja na oficjalnej stronie parafii WNMP w Polanicy-Zdroju. parafiawnmp.polanica.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-07)]. (kopia z Internet Archive).
- ↑ Informacje Świdnickiej Kurii Biskupiej.
- ↑ a b Henryk Grzybowski. Kilka słów o „Altheider Weihnachtsbrief”. „Ziemia Kłodzka”. 2017 (nr 280–281, listopad–grudzień 2017), s. 20, grudzień 2017. Wydawnictwo „Ziemia Kłodzka”. ISSN 1234-9208. (pol.).
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, op. cit., s. 351.
- ↑ a b c Georg Wenzel: Historia kościoła i parafii katolickiej w Polanicy Zdroju. W: Henryk Grzybowski, Georg Wenzel: Polanica Zdrój wczoraj i dziś. T. 1: 1347–1946. Nowa Ruda–Polanica Zdrój: Towarzystwo Miłośników Polanicy, Wydawnictwo Maria, 2006, s. 371–383. ISBN 978-83-88842-95-5.
- ↑ Sanktuarium. Intronizacja relikwii.
- ↑ Organy – Polskie Wirtualne Centrum Organowe [online], www.organy.pro [dostęp 2021-09-15] .
- ↑ Informacja na stronie miasta Polanicy-Zdroju. polanica.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-21)].
- ↑ Antoni Kopacz. Nowe dzwony w Kościele pw. WNMP. „Nieregularnik Polanicki”. 2006 (nr 1(10)), s. 13–14, czerwiec 2006. Towarzystwo Miłośników Polanicy. ISSN 1732-470X. (pol.).