Pałac w Kazimierzu Biskupim
 Pałac w Kazimierzu Biskupim | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Ukończenie budowy |
1912 |
| Zniszczono |
1965 |
| Pierwszy właściciel |
Stanisław Mańkowski |
| Kolejni właściciele |
Antoni Mańkowski |
Pałac w Kazimierzu Biskupim – pałac o wyglądzie klasycystycznym, istniejący w latach 1912–1965[1][2], należący niegdyś do, zasłużonej dla Wielkopolski, rodziny Mańkowskich herbu Zaremba w Kazimierzu Biskupim[1][2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac oddano do użytku w 1912 roku[1]. Miał czterdzieści cztery pomieszczenia, w tym sypialnie dla mieszkańców i gości, dwa salony, kaplicę (co piątek miejscowy proboszcz odprawiał w niej mszę świętą), bibliotekę (posiadającą bardzo cenny księgozbiór), duży hol, jadalnię dla około trzydziestu osób, ubieralnie, łazienki, gabinet i sekretariat właściciela, obszerny strych z dwoma dużymi zbiornikami na wodę, kuchnia, zmywalnia naczyń, trzy duże spiżarnie, stołówka dla służby, pralnia, szwalnia, sanitariat i kotłownia. Obok pałacu znajdował się duży park, ogród, studnia artezyjska, stajnia, prywatna elektrownia, kort tenisowy z asfaltową nawierzchnią oraz stary dwór (właściwie był to dom po farbiarzu z końca XVIII lub początku XIX wieku)[2].
Na początku II Wojny Światowej Niemcy przejęli pałac, który należał wówczas do Antoniego Mańkowskiego – ostatniego właścicielu majątku Kazimierz Biskupi. Podczas wojny był użytkowany przez żandarmerię niemiecką. Niemcy zniszczyli wówczas m.in. pałacową bibliotekę. W 1945 roku zdewastowali go również Rosjanie[3][4]. Po wojnie mieściła się w nim świetlica[1] oraz szkoła podstawowa, przy której odbywały się różne gminne uroczystości. Budynek był również miejscem szkoleniowym lokalnej grupy ZMP, a ponadto odbywały się w nim zebrania członków miejscowych organizacji społecznych, różne prelekcje, potańcówki, festyny, koncerty i bale karnawałowe. Działały tam również komisje wyborcze[2].
W 1965 roku pałac został rozebrany przez Kopalnię Węgla Brunatnego „Konin”, która na północy Kazimierza Biskupiego zakładała nową odkrywkę węgla brunatnego[1].
Jedną z nielicznych pamiątek, które zachowały się z pałacu jest rzeźbiony kredens, obecnie będący własnością Muzeum Okręgowego w Koninie[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Praca zbiorowa pod redakcją Zbigniewa Chodyły, Dzieje Kazimierza Biskupiego, wyd. 2, Konin: Wydawnictwo „Aspeks”, 2001, s. 206, 250, 275, ISBN 83-88349-03-1.
- ↑ a b c d e Jerzy Jaworski, Blizny, wyd. 1, Marki, wydano nakładem autora, 2018, s. 95-115, ISBN 978-83-934718-8-1.
- ↑ Zbrodnie komunistyczne i powojenne świadectwa wiary mieszkańców powiatu konińskiego | [online], infokonin.pl, 31 sierpnia 2023 [dostęp 2023-09-18] (pol.).
- ↑ Zbrodnie komunistyczne na Ziemi Konińskiej [online], naszepismo.pl, 22 maja 2023 [dostęp 2023-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2023-09-19] (pol.).