Przejdź do zawartości

Pełnomocnik Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pełnomocnik Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego – jednostka organizacyjna Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej istniejąca w latach 1997–2001, powołana w celu przygotowania regulacji  prawnych i zasad organizacyjnych związanych z systemem powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.

Powołania Pełnomocnika[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 1997 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego ustanowiono Pełnomocnika[1]. Powołanie Pełnomocnika pozostawało w ścisłym związku z ustawą z 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym oraz z ustawą z 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów[2][3].  

Funkcję Pełnomocnika pełnił podsekretarz stanu Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej, a nadzór nad działalnością Pełnomocnika sprawował Prezes Rady Ministrów.

Zadania Pełnomocnika[edytuj | edytuj kod]

Do zadań Pełnomocnika należało[1]:

  • przygotowanie preliminarza wydatków oraz harmonogramu działań podejmowanych w celu realizacji przepisów ustawy z 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym,
  • dysponowanie środkami przeznaczonymi na wprowadzenie ubezpieczenia zdrowotnego,
  • inicjowanie i koordynowanie prac związanych z przygotowaniem projektów aktów wykonawczych do ustawy,
  • realizacja zadań określonych w ustawie dla organów Krajowego Związku Kas, organów regionalnych kas ubezpieczenia zdrowotnego oraz organów rejonowych oddziałów regionalnych kas ubezpieczenia zdrowotnego - do czasu ich utworzenia,
  • koordynowanie pomocy zagranicznej na rzecz wprowadzenia i rozwoju systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego,
  • analizowanie i ocenianie rozwiązań prawnych, organizacyjnych i ekonomicznych z dziedziny ubezpieczenia zdrowotnego,
  • upowszechnianie problematyki ubezpieczeń zdrowotnych,
  • podejmowanie innych działań niezbędnych do sprawnego funkcjonowania ubezpieczenia zdrowotnego.

Organy administracji rządowej zobowiązane były do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnienie mu niezbędnych informacji.

Obowiązki Pełnomocnika[edytuj | edytuj kod]

Pełnomocnik przedstawiał Radzie Ministrów[1]:

  • analizy, oceny i wnioski związane z zakresem jego działania,
  • coroczne informacje o swojej pracy.

Pełnomocnik informował Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań.  

Pełnomocnik mógł zlecać przeprowadzenie ekspertyz w określonym przedmiocie, związanym z jego zadaniami.

Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewniało Pełnomocnikowi Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej.

Zniesienie urzędu Pełnomocnika[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z  2001 r. w sprawie zniesienia niektórych pełnomocników Rządu zlikwidowano urząd Pełnomocnika[4].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego. Dz.U. z 1997 r. nr 41, poz. 256
  2. Ustawa z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. Dz.U. z 1997 r. nr 28, poz. 153
  3. Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów. Dz.U. z 1996 r. nr 106, poz. 492
  4. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 października 2001 r. w sprawie zniesienia niektórych pełnomocników Rządu. Dz.U. z 2001 r. nr 122, poz. 1330