Ropucha paskówka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ropucha paskówka
Epidalea calamita
(Laurenti, 1768)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

ropuchowate

Rodzaj

Epidalea
Cope, 1864

Gatunek

ropucha paskówka

Synonimy
  • Bufo calamita Laurenti, 1768
  • Rana foetidissima Hermann, 1783
  • Rana portentosa Blumenbach, 1788
  • Rana ecaudata Razoumovsky, 1789
  • Bufo cruciatus Schneider, 1799
  • Rana mephitica Shaw, 1802
  • Bufo portentosaLeunis, 1844
  • Bufo calamita var. alpestris Koch, 1872
  • Bufo viridis var. calamitaCamerano, 1884[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Ropucha paskówka (Epidalea calamita) – gatunek płaza bezogonowego z rodziny ropuchowatych (Bufonidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Epidalea[3]. Jest to najmniejsza ropucha z żyjących w Polsce i Zachodniej oraz Środkowej Europie. Na terenie Polski objęta jest ścisłą ochroną gatunkową[4][5].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Ropucha paskówka osiąga do 8 cm długości[6].

Płaz wyróżnia się podłużnym paskiem barwy żółtej ciągnącym się wzdłuż grzbietu koloru szarego brązu[6]. Ciekawą cechą tego gatunku jest charakterystyczny bieg, płazy te nie wykonują skoków.

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Zwierzę w Europie Środkowej spotyka się od kwietnia do października. Okres godowy uzależniony jest od intensywnych opadów deszczu, trwa między kwietniem a pierwszą połową sierpnia, ampleksus pachowy, samica składa sznury skrzeku 2,5–4 tysiąca jaj, kijanki są czarne i drobne, przebywają na płyciznach, mają bardziej jajowaty kształt od identycznych w początkowym stadium rozwoju kijanek ropuchy zielonej, metamorfoza następuje bardzo szybko po 4–8 tygodniach. Jako miejsca godów płaz ten wybiera zazwyczaj okresowe, płytkie nasłonecznione i ciepłe zbiorniki wodne, najczęściej pozbawione roślin wodnych, np. świeżo powstałe kałuże, rowy melioracyjne, zastoiska wody w miejscach wydobywania żwiru, piasku, miejsca budowy dróg, zalewane okresowo łąki, widywano również gody w zbiornikach retencyjnych przy autostradach jak i w małych wiejskich zarybionych stawach. Ropucha ta spotykana jest na wrzosowiskach, piaszczystych glebach, żwirowniach, piaskowniach, polach uprawnych, lubi miejsca otwarte, nasłonecznione i suche, poza okresem godów żyje wyłącznie na lądzie. Płaz ten w poszukiwaniu nowego odpowiedniego siedliska może przebyć około 5–7 km, zimuje w wykopanych przez siebie norkach, według niektórych autorów, nawet na głębokości 3 m.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Darrel R. Frost, Epidalea calamita (Laurenti, 1768), [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-05-20] (ang.).
  2. Epidalea calamita, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Darrel R. Frost, Epidalea Cope, 1864, [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-05-20] (ang.).
  4. Dz.U. 2014 poz. 1348 Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. [dostęp 2015-02-02].
  5. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
  6. a b Wilfried Stichmann: Płazy. W: Wilfried Stichmann, Erich Kretzschmar: Zwierzęta. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 1998, s. 186, seria: Spotkania z przyrodą. ISBN 83-7073-185-6.