Stefan Zabielski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Zabielski
podpułkownik dyplomowany kawalerii podpułkownik dyplomowany kawalerii
Pełne imię i nazwisko

Stefan Bolesław Zabielski

Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1887
Kosina

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1905–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VIII

Stanowiska

szef sztabu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Stefan Bolesław Zabielski h. Trzaska (ur. 18 czerwca 1887 w Kosinie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 czerwca 1887 w Kosinie, w powiecie łańcuckim, w rodzinie Antoniego (1842–1916), oficera powstania styczniowego, i Berty z Lipschów. Miał siostrę i trzech braci: Stanisława (1880–1937), legionistę, podpułkownika Wojska Polskiego[1]), Antoniego (służył w marynarce) i Zdzisława (uczestnika I wojny światowej)[2].

Podczas I wojny światowej służył jako porucznik ułanów na froncie włoskim. W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 8 pułku ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[3].

We wrześniu 1921 ukończył I Kurs Normalny Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, otrzymał „pełne kwalifikacje do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego” i został przydzielony do Oddziału IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 65. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W latach 1923–1924 zajmował w Oddziale IIIa BŚRW stanowisko szefa Wydziału Ogólnego, pozostając na ewidencji macierzystego 8 pułku ułanów[5][6]. Następnie pełnił służbę w Oddziale V Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie i w 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie na stanowisku zastępcy dowódcy pułku[7]. W marcu 1929 został szefem sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[8] ale już w grudniu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska „z równoczesnym pozostawieniem bez przynależności służbowej i oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie”[9][10][11]. Z dniem 31 października 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[12].

W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział mobilizacyjny do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I i był „przewidziany do użycia w czasie wojny”[13].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień generała brygady[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Był żonaty z Jadwigą z Tarłowskich, artystką teatralną (zm. 1949), z którą miał córkę Aleksandrę, ps. „Oleńka” (1924–1944), plutonową Wojskowej Służby Kobiet, poległą w powstaniu warszawskim[15][16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Stanisław Zabielski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)].
  2. ↑ Kronika. Kronika żałobna. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 16 z 9 kwietnia 1916. 
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 28 lipca 1920, s. 645.
  4. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 38 z 8 października 1921 r. s. 1435. Razem z nim do Oddziału IIIa BŚRW zostali przydzieleni: Bohdan Hulewicz, Tadeusz Frank-Wiszniewski i Włodzimierz Ludwig.
  5. ↑ Rocznik oficerski 1923 s. 69, 615, 676. Szefem Oddziału IIIa BŚRW był wówczas płk SG Tadeusz Kutrzeba, a szefami pozostałych wydziałów: płk SG Tadeusz Kasprzycki, płk SG Franciszek Arciszewski i ppłk SG inż. Henryk Bagiński. W 1923 na liście starszeństwa oficerów kawalerii wyprzedzał podpułkowników, późniejszych generałów: Stefana Dembińskiego (lok. 66), Adama Korytowskiego (lok. 69) i Romana Abrahama (lok. 83).
  6. ↑ Rocznik oficerski 1924 s. 35, 557, 598. W 1924 zajmował 45. lokatę na liście starszeństwa podpułkowników kawalerii i w dalszym ciągu "wyprzedzał" Stefana Dembińskiego, Adama Korytowskiego i Romana Abrahama.
  7. ↑ Rocznik oficerski 1928 s. 317, 337. W 1928 zajmował 13. lokatę wśród podpułkowników kawalerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1928, natomiast Stefan Dembiński, Adam Korytowski i Roman Abraham w dniu 1 stycznia 1928 zostali awansowani na pułkowników.
  8. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 12 marca 1929 r. s. 91.
  9. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 20 z 20 grudnia 1929 r. s. 376.
  10. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 s. 57.
  11. ↑ Lista oficerów dyplomowanych ... s. 17.
  12. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 23 października 1931 r. s. 347.
  13. ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 336, 846. W 1934 figurował na liście starszeństwa oficerów stanu spoczynku kawalerii w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 31. lokatą.
  14. ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
  15. ↑ Nekrolog. „Dziennik Polski”, s. 4, Nr 66 z 8 marca 1949. 
  16. ↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF LATKO-KOBYLIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-05-27].
  17. ↑ Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 6285/22 G.M.I. (Dziennik Personalny MSWojsk. z 1922 r. Nr 11, s. 348)
  18. ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych L. 6087/22 G.M.I. (Dziennik Personalny MSWojsk. z 1922 r. Nr 13, s. 389)
  19. ↑ M.P. z 1926 r. nr 23, poz. 61 „za zasługi, położone na polu zaopatrzenia armji”.
  20. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 3 marca 1926 r.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Zabielski&oldid=73866079”