Traktat o malarstwie
Traktat o malarstwie (również Rozprawa o malarstwie[1], wł. Trattato della pittura) – zbiór notatek Leonarda da Vinci, stanowiący zbiór teoretycznych i praktycznych rad dla malarzy[2][3].
Jeden z rozdziałów Traktatu jest poświęcony sposobom przedstawiania bitwy. Według Leonarda sceny batalistyczne powinny być ukazane wśród tumanów kurzu i w świetle odległego blasku. Obraz powinien ukazywać uciekających ludzi i oszalałe konie. Każde miejsce powinno być zdeptane i przesiąknięte krwią[4]. W innym rozdziale Leonardo zalecał malarzom, by nie malowali portretów w pełnym świetle (sam Leonardo stosował się do tej zasady podczas malowania Mona Lisy)[5]. Malarzom nie znającym się na naukach przyrodniczych radził, starali się jak najwierniej narysowali sceny z naturą[6].
Leonardo rozpoczął pracę nad Traktatem po ukończeniu Ostatniej Wieczerzy w 1498 roku[7][8]. Traktat powstawał jako reakcja na traktowanie sztuki jako pracy rzemieślniczej[7]. Adresatami Traktatu mieli być uczniowie Leonarda oraz przyszłe pokolenia malarzy[9]. Traktat powstawał przez kilkanaście lat. Leonardo nanosił poprawki i uzupełnienia do Traktatu podczas pobytu w Rzymie w latach 1513–1516[10]. Uzupełnienia z tego okresu Leonardo oznaczał słowem „Pichera” (Pittura – malarstwo)[11]. Zdaniem Antoniny Vallentin Leonardo mógł myśleć nad wydaniem pracy drukiem[12].
Najpierw niekompletny wolumin przygotował ok. 1530 r. Francesco Melzi pod tytułem Codex Urbinus Latinus (też Codex Urbinas)[13][3]. Następnie trafił do Biblioteki Watykańskiej[2]. W 1651 r. w Paryżu ukazało się drukiem pierwsze wydanie pod obecnym tytułem. Zostało jednak opublikowane w zubożałej formie[2].
W Polsce Traktat o malarstwie został wydany w 1969 roku[14].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Vallentin 1959 ↓, s. 16.
- ↑ a b c Nicholl 2006 ↓, s. 20.
- ↑ a b Zöllner 2005 ↓, s. 94.
- ↑ Vallentin 1959 ↓, s. 393.
- ↑ Vallentin 1959 ↓, s. 435.
- ↑ Vallentin 1959 ↓, s. 575.
- ↑ a b Vallentin 1959 ↓, s. 271.
- ↑ Vezzosi 2019 ↓, s. 249.
- ↑ Vallentin 1959 ↓, s. 282.
- ↑ Vallentin 1959 ↓, s. 539, 557, 576, 598.
- ↑ Vallentin 1959 ↓, s. 576.
- ↑ Vallentin 1959 ↓, s. 557, 575.
- ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 20, 594.
- ↑ Zöllner 2005 ↓, s. 8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Charles Nicholl: Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni. Warszawa: WAB, 2006.
- Antonina Vallentin: Leonardo da Vinci. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1959.
- Alessandro Vezzosi: Leonardo da Vinci. Malarstwo: nowe spojrzenie. Kielce: Jedność, 2019. ISBN 978-83-8144-143-8.
- Frank Zöllner: Leonardo da Vinci 1452–1519. Warszawa: Taschen, Edipresse Polska S. A., 2005. ISBN 83-89571-85-4.
| Kodeksy | |
|---|---|
| Manuskrypty | |
| Traktaty |
