Przejdź do zawartości

Ulica Ludwika Narbutta w Warszawie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Ludwika Narbutta w Warszawie
Mokotów
Ilustracja
Ulica Narbutta przy ul. Kazimierzowskiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
światła 0 m ul. Puławska
165 m ul. Sandomierska
285 m ul. św. Szczepana
465 m ul. Wiśniowa
475 m ul. Kazimierzowska
655 m skwer A. Słonimskiego
735 m ul. Kwiatowa
światła 890 m al. Niepodległości
985 m ul. Asfaltowa
1070 m ul. Opoczyńska
1160 m ul. Kielecka
1250 m ul. Łowicka
1320 m ul. J. Fałata
1460 m ul. Akacjowa
1540 m ul. św. A. Boboli
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Ulica Ludwika Narbutta w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Ludwika Narbutta w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Ludwika Narbutta w Warszawie”
Ziemia52°12′18,9″N 21°00′37,5″E/52,205250 21,010417
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Ludwika Narbutta – ulica w dzielnicy Mokotów w Warszawie.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Ulica powstała w miejscu drogi narolnej wsi Mokotów[1]. W okresie Królestwa Kongresowego prowadziła od traktu Puławskiego do cegielni, przy której znajdowały się glinianki[2]. Po parcelacji okolicznych gruntów ulica otrzymała nazwę Gołaszewskiej[2].

W 1916 roku ulica wraz z całą gminą Mokotów została włączona do Warszawy[3]. W tym samym roku nadano jej nową nazwę[4], upamiętniającą polskiego ziemianina i powstańca styczniowego Ludwika Narbutta[5].

1 lutego 1925 Polskie Towarzystwo Radiotechniczne uruchomiło pod numerem 29 pierwszą w Polsce radiową stację nadawczą[6][7]. Około 1925 roku na rogu ulic Narbutta i Kazimierzowskiej wybudowano monumentalny gmach I Miejskiej Szkoły Rękodzielniczej Żeńskiej[2][8]. W okresie międzywojennym przy ulicy wzniesiono także wille oraz domy należące do spółdzielni mieszkaniowych[9]. Pomiędzy ulicą Kazimierzowską i aleją Niepodległości powstał obudowany budynkami mieszkalnymi plac, na środku którego założono skwer[10].

W czasie II wojny światowej zabudowa ulicy została zniszczona w ok. 50 procentach[9]

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stanisław Herbst: Mokotów od połowy XVII w. do 1939 r. [w: Dzieje Mokotowa]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1972, s. 51.
  2. ↑ a b c Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 132.
  3. ↑ Stanisław Herbst: Mokotów od połowy XVII w. do 1939 r. [w: Dzieje Mokotowa]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1972, s. 53.
  4. ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 342. ISBN 83-86619-97X.
  5. ↑ Stanisław Ciepłowski (red.): Słownik patronów ulic Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003, s. 173. ISBN 83-7181-291-4.
  6. ↑ Dobrosław Kobielski: Między wojnami. Kartki z historii [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 166. ISBN 83-03-01684-9.
  7. ↑ Jerzy S. Majewski: Narbutta 29, czyli krótka historia pierwszego radia. [w:] Gazeta Stołeczna [on-line]. warszawa.wyborcza.pl, 25 czerwca 2010. [dostęp 2021-07-24].
  8. ↑ Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 126. ISBN 978-83-61253-51-8.
  9. ↑ a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 534. ISBN 83-01-08836-2.
  10. ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 133.
  11. ↑ LXVIII Liceum Ogólnokształcące im. Tytusa Chałubińskiego w Warszawie. www.68lo.edu.pl. [dostęp 2015-10-20].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulica_Ludwika_Narbutta_w_Warszawie&oldid=74003297”