Przejdź do zawartości

Wać

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wać – bogini sakralnej mowy[1] w hinduizmie. Bywa określana królową bogów i żoną Pradźapatiego[2].

Wać, posłuszna woli Pradźapatiego, u początków wszystkiego przyobleka w formy pierwotne wody chaosu, kreując wszechświat w postaci obiektów mentalnych[3].

Pierwotny Purusza bywa zrównywany z Wać zarówno w Wedach, jak i literaturze powedyjskiej. Wskazuje się również na równość pomiędzy nią a atmanem[4]. Para Purusza+Wać może być interpretowana jako imię i całościowa forma zarazem, którą Maryla Falk określa jako "androgyn powszechny"[5]. Inne teksty wskazują, że – podobnie jak Purusza – rodzi się z "wód" i za sprawą bogów lub saptarszich dzieli się na cztery części[6]. Wać w wedyzmie bywa utożsamiana z vajdią[7] (widzeniem wieszczym - w sanskrycie wyraz vajdia zawiera dwugłoskę aj, będącą stopniem najwyższym w szeregu: vidja; veda; vajdia, ten najwyższy stopień jest przypisany właśnie do wiedzy wieszczów, stąd litewskie: wajdelota), zapewniając ryszim, władającym jej mocą, poznanie natury rzeczy.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bogusław J. Koc: Wać. W: Słownik mitologii hinduskiej. Andrzej Ługowski (red.nauk.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 1994, s. 144, seria: Świat Orientu. ISBN 83-86483-20-2.
  2. ↑ Wać, Wak. W: Jan Knappert: Mitologia Indii. Maciej Karpiński (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS, 1996, s. 345, seria: Mity i legendy świata. ISBN 83-7120-180-X.
  3. ↑ Słownik mitologii hinduskiej. Andrzej Ługowski (red.nauk.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 1994, seria: Świat Orientu. ISBN 83-86483-20-2.
  4. ↑ Maryla Falk: Mit psychologiczny w starożytnych Indiach. Ireneusz Kania (przeł.), Marek Mejor (red.nauk.). Wyd. 1. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, 2011, s. 33, 45. ISBN 97883-242-0978-1.
  5. ↑ Maryla Falk: Mit psychologiczny w starożytnych Indiach. Ireneusz Kania (przeł.), Marek Mejor (red.nauk.). Wyd. 1. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, 2011, s. 34. ISBN 97883-242-0978-1.
  6. ↑ Maryla Falk: Mit psychologiczny w starożytnych Indiach. Ireneusz Kania (przeł.), Marek Mejor (red.nauk.). Wyd. 1. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, 2011, s. 32. ISBN 97883-242-0978-1.
  7. ↑ Andrzej Gawroński, Podręcznik Sanskrytu, wyd. fotooffsetowe 2, Lublin 1985, s. 6, ISBN 83-228-0020-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wać&oldid=73141373”