Przejdź do zawartości

Elżbieta Łukacijewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Łukacijewska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1966
Jasło

Zawód, zajęcie

polityk

Alma Mater

Politechnika Rzeszowska

Stanowisko

posłanka na Sejm IV, V i VI kadencji (2001–2009), posłanka do Parlamentu Europejskiego VII, VIII, IX i X kadencji (od 2009)

Partia

Platforma Obywatelska

Odznaczenia
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Elżbieta Łukacijewska (wersja polska) / (wersja angielska)

Elżbieta Katarzyna Łukacijewska z domu Perłowska[1] (ur. 25 listopada 1966 w Jaśle) – polska polityk, w latach 2001–2009 posłanka na Sejm IV, V i VI kadencji, od 2009 posłanka do Parlamentu Europejskiego VII, VIII, IX i X kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 2004 ukończyła studia na Wydziale Zarządzania i Marketingu Politechniki Rzeszowskiej. Od 1985 pracowała jako księgowa w zakładzie Alima-Gerber S.A. w Rzeszowie. W latach 1993–1998 zatrudniona jako główna księgowa w Zespole Szkół w Cisnej. Od 1998 do 2001 sprawowała urząd wójta gminy Cisna, była także wiceprzewodniczącą konwentu wójtów gmin bieszczadzkich. Jest współzałożycielką Stowarzyszenia na Rzecz Lepszej Szkoły w Cisnej.

W 2001 przystąpiła do nowo powstałej Platformy Obywatelskiej. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku otrzymała 5447 głosów, uzyskując mandat posła na Sejm. Od początku kadencji zasiadała w Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz w Komisji Spraw Zagranicznych, w 2003 zrezygnowała z prac w drugiej z nich, przechodząc do Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży. Była również wiceprzewodniczącą Komisji ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn. W marcu 2003 wybrano ją na przewodniczącą Podkomisji stałej do spraw monitorowania pozyskiwania i wykorzystania środków z funduszy z Unii Europejskiej. Należała do zgromadzenia parlamentarnego polsko-ukraińskiego. W wyborach parlamentarnych w 2005 z wynikiem 14 166 głosów w okręgu krośnieńskim uzyskała reelekcję. Zasiadała w Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, a także w Komisji Łączności z Polakami za Granicą. W przedterminowych wyborach z 2007 po raz trzeci uzyskała mandat poselski, otrzymując 25 011 głosów. Pracowała w Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, pełniąc funkcję wiceprzewodniczącej, a także w Komisji Łączności z Polakami za Granicą oraz Komisji Zdrowia. W latach 2004–2010 była przewodniczącą regionu podkarpackiego Platformy Obywatelskiej, następnie została wiceprzewodniczącą.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 została eurodeputowaną, kandydując z drugiego miejsca listy Platformy Obywatelskiej RP w okręgu rzeszowskim i otrzymując 60 011 głosów[2]. W PE VII kadencji została członkinią frakcji Europejskiej Partii Ludowej, a także Komisji Rozwoju Regionalnego oraz Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności. W honorowym komitecie poparcia jej kandydatury przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2014 znaleźli się m.in. Wojciech Blecharczyk, Tadeusz Ferenc, Piotr Przytocki i Norbert Mastalerz[3]. W wyniku głosowania z 25 maja tego samego roku utrzymała mandat europosłanki, otrzymując 41 867 głosów[4]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 uzyskała z ostatniego miejsca na liście Koalicji Europejskiej reelekcję, zdobywając 40 737 głosów[5]. W 2024 z powodzeniem ubiegała się o ponowny wybór z ramienia Koalicji Obywatelskiej, zdobywając dostała 115 324 głosy[6].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich[edytuj | edytuj kod]

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2001 Platforma Obywatelska Sejm IV kadencji nr 22 5447 (1,82%)T[7]
2005 Sejm V kadencji 14 166 (5,18%)T[8]
2007 Sejm VI kadencji 25 011 (7,57%)T[9]
2009 Parlament Europejski VII kadencji nr 9 60 011 (16,36%)T[2]
2014 Parlament Europejski VIII kadencji 41 867 (10,52%)T[4]
2019 Koalicja Europejska Parlament Europejski IX kadencji 40 737 (5,46%)T[5]
2024 Koalicja Obywatelska Parlament Europejski X kadencji 115 324 (18,23%)T[6]

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Została odznaczona Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju” (2012)[10], nagrodzona Nagrodą św. Michała Patrona gminy Strzyżów[11], medalem „Zasłużony Tarnobrzeżanin”[12] oraz wyróżniona dyplomem uznania przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Ukrainy za wkład w umacnianie relacji polsko-ukraińskich[13].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Córka Emila i Genowefy[1]. Jest zamężna, ma dwie córki[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dane osoby z wykazu osób publicznych. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-12-15].
  2. a b Wybory do Parlamentu Europejskiego zarządzone na dzień 7 czerwca 2009. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-11].
  3. Oni wspierają Elżbietę Łukacijewską w wyborach do Parlamentu Europejskiego. esanok.pl, 2014-05-20. [dostęp 2017-12-15].
  4. a b Wybory do Parlamentu Europejskiego zarządzone na dzień 25 maja 2014. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-11].
  5. a b Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-11].
  6. a b Wybory do Parlamentu Europejskiego 2024. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-10].
  7. Wybory parlamentarne 2001. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-11].
  8. Wybory do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej zarządzone na dzień 25 września 2005. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-11].
  9. Wybory do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej zarządzone na dzień 21 października 2007. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-06-11].
  10. Rzeszów, Elżbieta Łukacijewska odznaczona Złotym „Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju”. lukacijewska.pl, 2012-02-01. [dostęp 2017-12-15].
  11. Kuba Kowalczyk: „Nagroda Świętego Michała” dla Elżbiety Łukacijewskiej. jaslonet.pl, 2009-10-04. [dostęp 2017-12-15].
  12. Dominik Siatrak: Europoseł Elżbieta Łukacijewska z wizytą w Tarnobrzegu. leliwa.pl, 2013-05-24. [dostęp 2017-12-15].
  13. Krasiczyn, Elżbieta Łukacijewska odznaczona w XXI rocznicę Niepodległości Ukrainy, przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Ukrainy za wkład w umacnianie relacji polsko-ukraińskich. lukacijewska.pl, 2012-09-06. [dostęp 2017-12-15].
  14. Prywatnie: Rodzina. lukacijewska.pl. [dostęp 2017-12-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]