Przejdź do zawartości

Królestwo Wielkiej Brytanii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Królestwo Wielkiej Brytanii
Kingdom of Great Britain
1707–1800
Herb Flaga
Herb Flaga
Dewiza: Dieu et mon droit
(Bóg i moje prawo)
Hymn: God Save the King
(Boże chroń króla)

Ustrój polityczny

monarchia konstytucyjna

Stolica

Londyn

Data powstania

1 maja 1707

Data likwidacji

31 grudnia 1800

Władca

Jerzy III Hanowerski

Premier

William Pitt Młodszy

Powierzchnia

230 977 km²

Populacja (1801)
• liczba ludności


10 942 646

• gęstość

47,4 os./km²

Waluta

funt szterling (GBP)

Narody i grupy etniczne

Szkoci, Anglicy

Język urzędowy

angielski

Religia dominująca

Anglikanizm

Położenie na mapie
Położenie na mapie

Królestwo Wielkiej Brytanii (ang. Kingdom of Great Britain) – państwo położone w Europie Zachodniej. Istniało w latach 1707–1800. Powstało na mocy aktu unii w wyniku połączenia Królestwa Anglii i Królestwa Szkocji w jedno państwo, obejmujące całość wyspy Wielkiej Brytanii. Połączenie Anglii i Szkocji było dopełnieniem istniejącej już od 1603 roku unii personalnej, gdy Jakub VI Szkocki został koronowany jako Jakub I Stuart na króla Anglii.

Następcą Królestwa Wielkiej Brytanii zostało Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii, utworzone mocą kolejnego aktu unii w 1801 roku po stłumieniu rewolty w Irlandii w 1798.