Trichophyton violaceum
 Kultura T. violaceum (po prawej) w próbówce | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Trichophyton violaceum |
| Nazwa systematyczna | |
| Trichophyton violaceum Sabour. ex E. Bodin Les Champignons parasites de l’homme et des animaux domestiques: 113 (1902) | |
Trichophyton violaceum Sabour. ex E. Bodin – gatunek grzybów należący do klasy Eurotiomycetes[1]. Grzyb mikroskopijny, dermatofit będący jednym z patogenów powodujących u ludzi grzybice skóry[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Trichophyton, Arthrodermataceae, Onygenales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go w 1902 r. Raymond Sabouraud i E. Bodin[1]. Ma 14 synonimów. M.in. są nimi wszystkie odmiany[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jest jednym z dermatofitów antropogennych powodujących grzybicę owłosionej skóry głowy, głównie grzybicę strzygącą u ludzi[2]. Jeszcze do niedawna był endemitem afrykańskim, ale od niedawna notowany jest również w Europie. W latach 2007–2018 w Szwajcarii zidentyfikowano go jako przyczynę grzybicy skóry u 44 pacjentów, z czego 33 w ciągu ostatnich 4 lat. Większość z nich stanowiły kobiety (25), a najczęstszą diagnozą była grzybica owłosionej skóry głowy (30 przypadków). Większość pacjentów z tą grzybicą stanowiły dzieci w wieku poniżej 13 lat (27 przypadków). Głównym źródłem zarażenia byli ludzie z terenów endemicznych, zwłaszcza z Erytrei. Jego częstsze występowanie wydaje się być związane ze zwiększonymi przepływami migracyjnymi z Erytrei. Ponieważ odpowiada głównie za grzybicę skóry owłosionej głowy, przy czym w większości przypadków nie ma wyraźnie określonych plam łysienia, ważne jest, aby rozważyć ją jako możliwą diagnozę w obliczu łuszczenia się skóry głowy. Grzybica skóry owłosionej głowy wywołana przez T. violaceum jest chorobą łagodną, ale nieleczona może rozprzestrzeniać się epidemicznie, zwłaszcza wśród dzieci w szkołach i przedszkolach. Wymagane jest wtedy badanie mykologiczne, nie tylko dla postawienia prawidłowej diagnozy i danych epidemiologicznych, ale także dla zaplanowania odpowiedniego leczenia[4]
Izolaty T. violaceum na podłożu hodowlanym rosły powoli, tworząc woskowate, nagie, pomarszczone kolonie. Są one charakterystyczne, głębokie, fioletowo-czerwone, a czasem mają białą, woskową obwódkę. Z czasem niektóre kultury stały się puszyste i straciły charakterystyczną morfologię kolonii. Morfologia kolonii i cechy mikroskopowe T. violaceum (na przykład brak zarodnikowania) mogą pokrywać się z cechami Trichophyton rubrum[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-10-23].
- ↑ a b Dorota Trzmiel, Anna Lis-Święty, Beata Bergler-Czop, Klinika zakażeń grzybiczych skóry i jej przydatków w praktyce lekarza rodzinnego – problem ciągle aktualny, [w:] Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu. Tom 17, wyd. 4, Lublin 2017, s. 212–217.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-10-23].
- ↑ Gaviria Morales E. i inni, Trichophyton violaceum: An Emerging Pathogen in Southern Switzerland [online], 2019 [dostęp 2021-10-23].
- ↑ Shelley S. Magill i inni, Isolation of Trichophyton violaceum and Trichophyton soudanense in Baltimore, Maryland, „J Clin Microbiol.”, 45 (2), 2007, s. 461–465, PMCID: PMC1829009.