Przejdź do zawartości

Łącznica polowa K-10

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Łącznica polowa K-10centrala telefoniczna stosowana w ludowym Wojsku Polskim.

Łącznica stosowana była do organizacji łączności telefonicznej w jednostkach od batalionu do dywizji włącznie. Pojemność łącznicy 10 numerów, a przez równoległe dołączenie dalszych łącznic odpowiednio większa. Umieszczona była w skrzynkach metalowych lub drewnianych[1].

  • czas rozwinięcia: 6-7 minut
  • czas zwinięcia: 3-4 minut.
  • masa łącznicy: ok. 7,5 kg[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ways 1967 ↓, s. 57.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.