Łoboda solniskowa

Łoboda solniskowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	szarłatowate
Rodzaj	łoboda
Gatunek	łoboda solniskowa
	Nazwa systematyczna
	Atriplex halimus L.; Sp. Pl. 1052 1753
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Łoboda solniskowa (Atriplex halimus L.) – gatunek rośliny z rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae Juss.). Występuje naturalnie w Afryce (Algieria, Egipt, Tunezja, Libia, Maroko, Kenia, Tanzania, Mozambik, Namibia, Południowa Afryka, Mauretania), na Bliskim Wschodzie (Cypr, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja) oraz w Europie (Bułgaria, Grecja, Włochy, Francja, Hiszpania, Portugalia). Jest uprawiana w wielu krajach świata^[4].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Krzew o wysokości do 2 m, halofit. Łodygi i liście pokryte są grubą warstwą włosków. Kwiaty drobne, zielone^[5]. Rośnie w słonych piaskach pustyń i półpustyń, wokół oaz jako pospolity chwast, nad brzegami okresowo wysychających rzek i strumieni, na obrzeżach dróg^[6].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Uprawiana jest jako roślina ozdobna. Jej walorami są srebrzyste liście i odporność na zasolenie^[7].
Stanowi paszę dla bydła (jest zjadana przez owce i kozy)^[6].
W Afryce i na Bliskim Wschodzie bywa czasami zjadana przez głodnych pasterzy. Ze względu na dużą zawartość soli jest smaczniejsza od większości roślin^[6].
Popiół po jej spaleniu jest używany do wytwarzania mydła^[6].

Obecność w kulturze[edytuj | edytuj kod]

Według badaczy roślin biblijnych cytowane w Biblii „liście krzewów” to właśnie łoboda solniskowa. Najlepiej pasuje do opisanych warunków; pospolicie występuje na półpustyniach ziem biblijnych, potwierdza to też jej hebrajskie określenie mówiące o słonym smaku. Wymieniona jest w Księdze Hioba (30,2-4), gdzie czytamy: „bo cóż mi po pracy ich rąk, gdy siły ich opuściły, wynędzniali z biedy i głodu? Zrywają rośliny pustyni, ziemi od dawna jałowej. Żywią się malwą i liśćmi krzewów. Chlebem ich korzeń jałowca”^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).
↑ Atriplex nilotica Sukhor.. The Plant List. [dostęp 2014-11-20]. (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2014-11-20].
↑ Flovers i n Israel. [dostęp 2014-11-20].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
↑ Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. I. Trees and shrubs. London: Macmillan, 1988, s. 92. ISBN 0-333-73003-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).

[3] Atriplex nilotica Sukhor.. The Plant List. [dostęp 2014-11-20]. (ang.).

[grin-4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2014-11-20].

[5] Flovers i n Israel. [dostęp 2014-11-20].

[rb-6] Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.

[philips-7] Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. I. Trees and shrubs. London: Macmillan, 1988, s. 92. ISBN 0-333-73003-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]