Łotok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łotok (bezpośrednio nad kołem wodnym)

Łotok – ostatnia, drewniana część koryta wodnego zlokalizowana bezpośrednio przed kołem wodnym np. w tartaku, czy młynie wodnym[1].

W obrębie łotoku znajdują się zastawki (klapy) służące do uruchamiania lub zatrzymywania koła wodnego[1]. Łotok wsparty jest na kobylicach drewnianych lub murowanych. W przypadku funkcjonowania kilku kół w łotoku strumień wodny rozdzielany był na poszczególne koła[2].

Na Żuławach łotokiem nazywano kanał odprowadzający nadmiar wód lub ścieki[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Henryk Jost, Ludowe tartaki i gonciarnie podhalańskie (próba monografii), Muzeum Tatrzańskie, Zakopane, 1989, s. 66
  2. Krzysztof Ligęza, Andrzej Ziemianek, "Pozostałości po dawnych siłowniach wodnych na tle zmian morfologii potoku Ochotnica", Zeszyty Naukowe. Inżynieria Lądowa i Wodna w Kształtowaniu Środowiska (2015)
  3. WN PWN SA, Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2024-05-16] (pol.).