Łukasz Kaczmarek (chemik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łukasz Kaczmarek
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

29 listopada 1949

Data i miejsce śmierci

31 października 2020
Warszawa

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia medyczna, chemia organiczna, chemia związków heterocyklicznych, synteza organiczna[1]
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

22 listopada 1976[1]

Habilitacja

12 maja 1988[1]

Profesura

11 grudnia 2003[1]

Łukasz Szymon Kaczmarek (zm. 31 października 2020[2]) – polski profesor nauk chemicznych[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1973 ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1976 r. w Instytucie Chemii Organicznej PAN obronił pracę doktorską pt. Synteza i przemiany chemiczne nowych pochodnych dwupirydyli i fenylopirydyn, której promotorem był prof. Paweł Nantka-Namirski. W 1988 r. habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Synteza i niektóre właściwości nowych, poliazotowych układów heterocyklicznych. W 2003 r. nadano mu tytuł profesora nauk chemicznych. Był profesorem w Instytucie Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego, Instytucie Farmaceutycznym i Instytucie Chemii Organicznej PAN[1].

Był dyrektorem i przewodniczącym rady naukowej Instytutu Farmaceutycznego, a także kierownikiem Katedry Chemii Szkoły Nauk Ścisłych[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Prof. dr hab. Łukasz Szymon Kaczmarek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-11-10].
  2. Robert Marczuk, Zmarł prof. dr hab. Łukasz Kaczmarek [online], Rada Główna Instytutów Badawczych [dostęp 2020-11-17].