Łupek ogniotrwały

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Łupek ogniotrwały, tonsteinskała osadowa, odmiana łupka ilastego występująca jako przerosty w pokładach węgla kamiennego, rzadziej wśród karbońskich skał płonnych.

Nieczynne piece do prażenia łupku w Nowej Rudzie

Składa się głównie z kaolinitu o specyficznym wykształceniu, ponadto ze skaleni, łyszczyków. Jest to skała bardzo drobnoziarnista, o wyraźnej kierunkowości, często laminowana lub warstwowana, zwięzła, twarda, nieplastyczna, nie rozmakająca w wodzie.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Łupki ogniotrwałe w Polsce występują w Sudetach Środkowych (niecka śródsudecka), w rejonie Wałbrzycha i Nowej Rudy, w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym (na Górnym Śląsku i w Małopolsce - w Zagłębiu Dąbrowskim i w Krakowskim) oraz w Lubelskim Zagłębiu Węglowym.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • materiał ogniotrwały

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]