Łysa Góra (Pogórze Bukowskie)
49°29′05″N 22°17′07″E/49,484722 22,285278 Szczyt Łysej Góry | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
420,0 m n.p.m. |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
| 49°29′05″N 22°17′07″E/49,484722 22,285278
| |
Łysa Góra (420,0 m n.p.m.) – wzniesienie na Pogórzu Bukowskim, nad lewym brzegiem Sanu na terenie Wielopola, niedaleko wsi Wola Postołowa.
Według Krajowego Rejestru Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju TERYT Łysa Góra stanowi jedną z "integralnych części miejscowości" Zagórz[2].
W sensie geograficznym Łysa Góra znajduje się przy granicy Pogórza Bukowskiego i Gór Sanocko-Turczańskich; granica biegnie pobliską rzeką San.
Na szczycie ustawiony w latach 60. XX w. betonowy tripod wyznaczający geograficzny wierzchołek góry, pod nim granitowy punkt geodezyjny.
Punkt widokowy na Sanok i Góry Słonne. Po przeciwległej stronie Lesko i masyw Czulni, zasłonięty jednak przez pobliski las.
Obecnie szczyt góry jest częściowo pokryty lasem, choć w przeszłości góra była całkowita bezleśna. Południowe, wschodnie i północne stoki góry pokrywa las jodłowy z domieszką buka, lipy oraz jaworu. Na obrzeżach lasu występuje także brzoza, sosna, modrzew oraz grab.
W bezpośrednim sąsiedztwie szczytu wzgórza, na nasłonecznionym północno-wschodnim zboczu pozostałości dawnej zagrody; pozostał zdziczały sad, resztki podmurówki domu oraz zasypana studnia. Obok rośnie ponad stuletni dąb.
Północno-zachodnie stoki wzgórza pokrywają łąki oraz grunty orne tworząc wielką, śródleśną polaną. W odległości około 300 m od szczytu wzgórza stoją dwa samotne domy tworzące przysiółek Wielopola - Zagronie.
Od zachodu nieużytkowane od wielu lat pola dawnej bacówki zaczyna porastać samoistnie młodnik sosnowy i jałowiec. Znajduje się tam również obszar źródliskowy potoku Orniszkowy płynącego koło dworu w Wielopolu, zasilającego wodą stawy i uchodzącego do Osławy w dolnym końcu wsi.
Najbliższą okolicę Łysej Góry cechuje specyficzny, suchy, niemal bezwietrzny, ciepły mikroklimat.
W pobliskim lesie od strony drogi biegnącej wododziałem rzek Osławy i Sanu widoczne ślady niemieckich okopów z czasów II wojny światowej.
W latach 1939 - 1941 na przepływającym kilkadziesiąt metrów stąd Sanie, przebiegała granica niemiecko-sowiecka.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Übersichtsblatt der Spezialkarte der österreichisch-ungarischen Monarchie 1:75.000 und der im Maßstabe 1:75.000 vorhandenen Auslandsblätter
- ↑ Główny Urząd Statystyczny [online], www.stat.gov.pl [dostęp 2017-11-28] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oszczacz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 749.