Ścibor z Bogusławic
 Ostoja | |
| Data śmierci |
po 1480 |
|---|---|
| Ojciec | |
| Dzieci |
Maciej z Bogusławic, Jan Ściborek z Bogusławic, Katarzyna, żona Mikołaja ze Sromutki |
Ścibor z Bogusławic herbu Ostoja (zm. po 1480 r.) – dziedzic dóbr ziemskich w Bogusławicach.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ścibor z Bogusławic herbu Ostoja był prawdopodobnie synem Macieja. Posiadał dział dziedziczny w Bogusławicach (położonych obecnie w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim). Zapewne to od jego imienia rodzina Ścibor-Bogusławskich przybrała swój przydomek. W roku 1445, w Radomsku, zanegował szlachectwo Stanisława z Brzeźnicy i Jajek herbu Ostoja[1]. W dniu 18 września 1480 roku występował jako świadek w dokumencie poświadczającym, że Jan z Dąbrowy spłacił Stanisława Chrzanowskiego z tytułu jego praw do części Dąbrowy[2]. Ścibor z Bogusławic miał syna Macieja, który w roku 1492 asystował swej siostrze rodzonej Katarzynie, żonie Mikołaja ze Sromutki, kiedy odbierała 60 grzywien posagu od szwagra Andrzeja ze Sromutki w zamian za ustąpienie z dóbr w Sromutce i Grębocinach[3]. Prawdopodobnie drugim synem Ścibora z Bogusławic był Jan zw. Ściborkiem, który w roku 1503 procesował się z plebanem z Borowna Stanisławem Łowieńskim (od 1507 roku dziekanem kolegiaty wieluńskiej) o dziesięcinę pobieraną z pól kmiecych i folwarcznych dla kościoła parafialnego w Borownie[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Ostoja, herb szlachecki
- Ścibor-Bogusławscy herbu Ostoja
- Maciej z Bogusławic
- Mikołaj ze Ściborzyc
- Ścibor ze Ściborzyc
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Boniecki: Herbarz Polski. Warszawa: 1899, s. 349 (t. 1).
- ↑ W. Bukowski (red.): Materiały do Kodeksu Dyplomatycznego Małopolski. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, Tom V, 2014, s. nr 1543.
- ↑ A. Szymczakowa: Drobiazgi genealogiczne z sieradzkiego z XV wieku. Łódź: Rocznik Łódzki, 2012, s. 24-25.
- ↑ B. Ulanowski (wyd.): Acta capitulorum nec non iudiciorum ecclesiasticorum selecta. Vol. 2, Acta iudiciorum ecclesiasticorum dioecesum Gneznensis et Poznaniensis (1403-1530). Warszawa: PWN, 1894-1902, s. 937.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Boniecki, Herbarz Polski, t. 1, s. 349.
- A. Gieysztor, Fragmenty zapisek heraldycznych piotrkowskich i radomskich wojew. sieradzkiego XIV i XV w., [w:] „Przegląd Historyczny”, 1948, t. XXXVII, s. 388.
- K. Potkański, Zapiski herbowe z dawnych ksiąg ziemskich przechowywanych w archiwach radomskiem i warszawskiem, AKH, t. 3, Kraków 1886, s. 141-142.
- A. Szymczakowa, Drobiazgi genealogiczne z sieradzkiego z XV wieku, [w:] „Rocznik Łódzki”, t.59, Łódź 2012, s. 24-25.
- Acta capitulorum nec non iudiciorum ecclesiasticorum selecta, wyd. B. Ulanowski, t. 2, s. 937.
- R. Bogusławski, Właściciele Bogusławic w Ziemi Sieradzkiej w XV i XVI wieku, [w:] „Na Sieradzkich Szlakach”, nr 1/2014.