Ślizgowiec
50°15′45″N 19°01′18″E/50,262500 19,021667.jpg) Budynek od strony północno-wschodniej (2024) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku | |
| Architekt |
Stanisław Kwaśniewicz |
| Wysokość całkowita |
56,93 m |
| Kondygnacje |
20 |
| Ukończenie budowy |
1968 |
Położenie na mapie Katowic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
| 50°15′45″N 19°01′18″E/50,262500 19,021667
| |
Ślizgowiec – wieżowiec znajdujący się w Katowicach przy alei Korfantego 8. Najwyższy na Śląsku wysokościowiec wzniesiony metodą ślizgu[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budynek zaprojektowany w 1965 r. przez Stanisława Kwaśniewicza i konstruktora Tadeusza Krzysztofiaka, zrealizowany w latach 1966-68. Technologię ślizgu opracował inżynier Stefan Prauza. Jest kolejnym obok Separatora, Pałacu Ślubów i Superjednostki obiektem wzniesionym w ramach koncepcji urbanistycznej „Śródmieście-Zachód”. Stanowił wspólny element kompozycji z poprzedzającym go pawilonem Biura Wystaw Artystycznych[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Bryła wieżowca o wymiarach 19,90 × 31,50 x 56, 93 m ma kształt smukłego prostopadłościanu o elewacjach wyżłobionych pasowo, ujętych loggiami. Gmach wzniesiono w konstrukcji mieszanej – dwie pierwsze kondygnacje w szkielecie żelbetowym, wyższe w żelbetowej technologii monolitycznej z wykorzystaniem urządzeń ślizgowych. Zastosowano innowacyjne rozwiązania w zakresie stropów, które były jednokierunkowo zbrojone, wykonywane w szalunkach i mocowane za pomocą teleskopowych stempli.
Gmach posiada 20 kondygnacji: 1 techniczną, 2 usługowe oraz 17 mieszkalnych.
W budynku znajduje się 17 mieszkań typu M-3 i M-5 oraz 204 typu M-2. Każde posiada loggię. Pralnię i suszarnię zlokalizowano w piwnicy.
Wieżowiec obsługiwały dwie windy 6-osobowe i jedna 10-osobowa produkcji wiedeńskiej firmy „Freissler”, działające na zasadzie fotokomórki.
W dwóch niższych kondygnacjach zlokalizowano usługi: sklep spożywczy, salon mody damskiej i męskiej „Strój” z punktem kosmetycznym i kawiarenką.
Pierwotnie zewnętrzne ściany wyłożono rekordową liczbą 2 mln niewielkich ceramicznych kostek w kolorach białym i czerwonym. Około 1977 r. zakryto je płytami azbestowo-ceramicznymi typu „ACEKOL” o charakterystycznym żółtym kolorze. Na dachu zamontowano neon reklamowy „Spółdzielnia Pracy Strój”[2].
W 2018 r. budynek poddano modernizacji według projektu wykonanego w Pracowni Architektonicznej Elżbiety Stankiewicz. Usunięto płyty, budynek ocieplono i pokryto okładziną z tynku mineralnego, pomalowanego farbą w odcieniach szarości[3].
Galeria zdjęć[edytuj | edytuj kod]
-
Przekrój -
Rzut piętra -
Widok na wieżowiec i poprzedzający go pawilon BWA (2017) -
Elewacja pd-wsch (2018)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Borowik : Nowe Katowice : forma i ideologia polskiej architektury powojennej na przykładzie Katowic (1945-1980). Warszawa, 2019
- A. Borowik : Innowacyjność architektury i urbanistyki „Nowych Katowic” w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku na przykładzie tzw. ślizgu śląskiego. W: Budownictwo i architektura Katowic. Katowice : Studio Noa Ireneusz Olsza, 2014,s. 39-51
- T. Przemysław Szafer : Nowa architektura polska : diariusz lat 1966-1970. Warszawa, 1972, s. 37
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Borowik, Innowacyjność architektury i urbanistyki „Nowych Katowic” w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku na przykładzie tzw. ślizgu śląskiego, [w:] Budownictwo i architektura Katowic, Katowice: Studio NOA Ireneusz Olsza, 2014, s. 39-51, ISBN 978-83-60071-73-1, OCLC 892608129 [dostęp 2019-09-16].
- ↑ a b A. Borowik, Nowe Katowice : forma i ideologia polskiej architektury powojennej na przykładzie Katowic (1945-1980), wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2019, s. 141-143, ISBN 978-83-66018-17-4, OCLC 1100249048 [dostęp 2019-09-16].
- ↑ Ślizgowiec w Katowicach już z nową elewacją https://dziennikzachodni.pl/slizgowiec-w-katowicach-juz-z-nowa-elewacja-z-wiezowca-sciagnieto-zolte-plyty-zdjecia/ar/13399479