9 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1938 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Dowódcy | |
| Ostatni |
mjr Walenty Najwer |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
9 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (9 daplot.) – oddział artylerii przeciwlotniczej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Dywizjon został sformowany na podstawie rozkazu ministra spraw wojskowych L. dz. 6739/Org. z 16 września 1938 w składzie pięciu baterii armat przeciwlotniczych (dwóch motorowych kalibru 75 mm wz. 36St, dwóch motorowych kalibru 40 mm i jednej półstałej kalibru 40 mm wz. 38).
Mobilizacja[edytuj | edytuj kod]
Dywizjon był jednostką mobilizującą[1]. Dowódca dywizjonu był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji jednostek artylerii przeciwlotniczej wpisanych na tabelę mob. dywizjonu[1]. Zgodnie z planem mobilizacyjny „W” dywizjon mobilizował, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych brązowym (podgrupa 2):
- baterię motorową artylerii przeciwlotniczej 40 mm typ A nr 3,
- baterię motorową artylerii przeciwlotniczej 40 mm typ A nr 27,
- baterię motorową artylerii przeciwlotniczej 40 mm typ A nr 30,
- baterię motorową artylerii przeciwlotniczej 40 mm typ B nr 89,
- samodzielną baterię motorową artylerii przeciwlotniczej 75 mm nr 9,
- pluton półstały artylerii przeciwlotniczej 40 mm nr 901,
- pluton półstały artylerii przeciwlotniczej 40 mm nr 902,
- pluton półstały artylerii przeciwlotniczej 40 mm nr 903,
- pluton półstały artylerii przeciwlotniczej 40 mm nr 904,
- pluton półstały artylerii przeciwlotniczej 40 mm nr 905[2].
Ponadto w I rzucie mobilizacji powszechnej dywizjon mobilizował Ośrodek Zapasowy Artylerii Przeciwlotniczej nr 2[2].
Żołnierze dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
| Pokojowa obsada personalna batalionu w marcu 1939[3][a] | ||
|---|---|---|
| Stanowisko etatowe | Stopień, imię i nazwisko | Przydział we wrześniu 1939 |
| dowódca dywizjonu | mjr art. Walenty Michał Najwer | |
| I zastępca dowódcy | kpt. art. Feliks Bohdanowicz | |
| adiutant | kpt. art. Janusz Stanisław Klimontowicz[5] | bat. mot. art. plot. 40 mm typ B nr 89 |
| lekarz medycyny | por. lek. Czesław Cierpikowski | |
| p.o. II zastępcy dowódcy (kwatermistrza) | kpt. adm. (art.) Ignacy Raczkowski | |
| oficer mobilizacyjny | kpt. adm. (art.) Stefan Wiliński | |
| zastępca oficera mobilizacyjnego | chor. Zygmunt Pasek | |
| oficer administracyjno–materiałowy | por. adm. (art.) Tadeusz II Wasilewski | |
| oficer techniczny | kpt. art. Zygmunt Tomasz Stanisław Malinowski | |
| oficer gospodarczy | por. int. Marcin Eugeniusz Sulikowski | |
| dowódca plutonu łączności | por. art. Edward Złotnik | |
| dowódca 1 baterii | kpt. art. Władysław Bandrowski[6] | bat. mot. art.plot. 40 mm typ A nr 27 |
| dowódca plutonu | por. art. Michał Stocki | †1940 Charków[7] |
| dowódca 2 baterii | mjr dypl. art. Stanisław Cypryk | Dowództwo 2 GAPlot., †1940 Charków[8] |
| dowódca plutonu | ppor. art. Wiktor Markowski | |
| ppor. art. Zbigniew Osiecki | ||
| ppor. art. Bronisław Tadeusz Pawlak | ||
| dowódca 3 baterii | por. art. Jan Raniewicz vel Szram[9] | sam. bat. mot. art. plot. 75 mm nr 9 |
| dowódca plutonu | ppor. art. Marian Dmowski[10] | |
| dowódca 4 baterii | por. art. Tytus Roman Jakubowski | |
| dowódca plutonu | ppor. art. Stanisław Wojciech Dwornicki | |
| dowódca 5 baterii | kpt. Stanisław Małecki | |
| dowódca plutonu | ppor. art. Józef Smoliński | †1940 Charków[11] |
Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej[edytuj | edytuj kod]
Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[12]
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Stanisław Roman Dąbrowski[13] | porucznik rezerwy | prawnik | Bank Gospodarstwa Krajowego we Lwowie | Katyń |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 366.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 375.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 771.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
- ↑ Janusz Stanisław Klimontowicz. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.9520 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-19].
- ↑ Władysław Bandrowski. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.5702 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-22].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 518.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 74.
- ↑ Jan Raniewicz vel Szram. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.658 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-17].
- ↑ Marian Dmowski. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.390 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-17].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 497.
- ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 603.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.